اعجاز قرآن از نظر بيان خداشناسي و مسئله فطرت چگونه است؟

قرآن مجيد، رشته خدا پرستي را يك امر دروني و نهاني مي‌داند تو گويي آفرينش بشر با حس خداشناسي همانند احساسات و غرايز ديگر انساني، خمير شده است و هر انساني ناخودآگاه تحت تأثير آن قرار مي‌گيرد. قرآن در حالي كه براي اثبات وجود خدا يك رشته براهين علمي و فلسفي را يادآور مي‌شود اما معتقد است كه هر فردي فطرتا خدا خواه و خداجوست هرچند اين حس، بيشتر خود را در مواقع گرفتاري نشان مي‌دهد چنانكه مي‌فرمايد: «فَأَقِم وَجهَكَ لِلدِينَ حَنيفاً فَطَرَهَ الله الََتي فَطَرَ الناسَ عَلَيها لا تَبدِيلَ لِخَلقِ الله ذلِكَ الدينُ القَيِم وَ لكِن أَكثَرَ الناسِ لا يَعلَمُونَ» روم/30 [رو به آيين حنيف و خالص از شرك خدا آر، آييني كه آفرينش انسان را روي آن قرار داده است خلقت خدا تغيير ناپذير است، اين است آيين استوار هر چند بيشتر مردم نمي‌دانند]. مقصود از آيين «حنيف» در آيه كه آفرينش انسان بر روي آن بنا شده است همان آيين خداخواهي و خداپرستي است اين آيه با صراحت هر چه كاملتر، ماديگري و انحراف از خداشناسي را مخالف فطرت انساني مي‌داند و اين راز بزرگ را كه دانشمندان، پس از چهارده قرن بر آن دست يافته‌اند و امروز آن را حس چهارم روح انسان مي‌دانند يكي از حقايق ارزنده‌اي است كه قرآن، چهارده قرآن پيش آن را به ما آموخته است.eporsesh.com .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه