ثواب قرائت سوره عصر و شرح مختصري از مضمون سوره؟

امام صادق ـ عليه السلام ـ راجع به فضيلت تلاوت سوره عصر فرموده است: «هر كس سوره عصر را درنمازهاي مستحبي خويش تلاوت كند خداوند او را در روز رستاخيز با رخساري تابناك، بسي خندان و ديده روشن محشور مي كند تا به بهشت در آيد.» در روايت ديگري آمده: «هر كس عصر را قرائت كند خداوند امرش را به صبر ختم نمايد و روز قيامت با اصحاب حق محشور شود». معنويت صحيح و سالم انساني بستگي دارد به حقانيت سه چيز در زندگي انسان و آنها عبارت است: 1. عقيده صحيح و نشأت گرفته از فطرت سليم كه با راهنمائي انبياء و اولياء تقويت شده باشد. 2. اخلاق فاضله و فضائل پسنديده انساني. 3. عمل صالح كه مطابق دستورات خداوند انجام شده باشد. و هر كس در هر يكي از اين امور كاستي داشته باشد به همان ميزان ناقص است. سوره عصر در كوتاه ترين بيان به تمامي معارف قرآني و هدف هاي مختلف قرآن و به سه مسأله اعتقاد، عمل و اختلاف اشاره مي كند و مي گويد تمامي انسان ها از نظر ديني، آبروئي و جاني و... در خسران و زيانند و بر اين مطلب به عصر (نماز عصر، عصر ظهور رسول الله ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ عصر ظهور امام زمان ـ عليه السلام ـ و...) سوگند ياد مي كند كه سوگند خداوند به امري و بر مطلبي نشانه اهميت آن است. سوگند به عصر كه سرمايه هاي وجودي انسان ازعمر و نعمت هاي ديگر به طور قهري از دستش مي رود چون دنيا يك چنين بازار تجارت است كه صاحب سرمايه اگر دير بيدار شود از قافله عقب مانده و كاروان به اتمام و استهلاك رفته است و در اين ميان فقط كساني خسارت نديده اند كه به برنامه جامعي كه قرآن در اين سوره براي برون رفت از اين خسران عظيم، ارائه مي دهد، عمل كنند. اين سوره داراي چهار ماده و اصل اساسي مي باشد كه عبارتند از: 1. اصل اول: ضرورت ايمان به خدا و قيامت و انبياء و فرشتگان و... مي باشد كه تلاش هاي عملي انسان از مباني اعتقادي و فكري او سرچشمه مي گيرد و اعمال انسان تبلوري است از عقايد و افكار انسان و به همين دليل تمام انبياء الهي قبل از هر چيز ديگري به صلاح مباني عقيدتي امت ها مي پرداختند مخصوصاً با شرك كه سرچشمه انواع رذائل و بدبختي ها و پراكندگي است، به مبارزه مي پرداختند. بنابراين تا عقيده انسان، حق و بر اساس فطرت و عقل سليم نباشد انجام عمل صحيح و حق ممكن نيست و بر فرض انجام عمل، چنين عملي انسان را به جايي نمي رساند زيرا ايمان صرف فهميدن اينكه خدائي هست نمي باشد بلكه از خود آثاري دارد همانند چراغي كه در اطاقي روشن است و از بيرون نور آن از پنجره هاي اطاق معلوم مي شود. 2. اصل دوم: انجام اعمال صالح مي باشد كه ثمره ايمان است در اين سوره و در موارد ديگري از قرآن كريم سخن از «اعمال شايسته» است نه خصوص عبادات، نه تنها جهاد، نه تنها كسب علم و... بلكه هر كار شايسته، كه وسيله تكامل نفوس و پرورش اخلاق و قرب الي الله و پيشرفت جامعه انساني در تمام زمينه ها شود. ضامن اجرائي تداوم ايمان و عمل دو اصل ديگري است كه در اين سوره بدان اشاره شده است. 3. اصل سوم: «تواصي به حق» يعني دعوت همگاني و عمومي بسوي حق كه دائره اش وسيع تر از مسأله امر به معروف و نهي از منكر مي باشد. اين اصل ديگري است كه براي نجات انسان از خسران، ضروري و لازم است تا همگان اولا حق را بشناسند و ثانيا در مسير پرپيچ و خم زندگي از مسير حق منحرف نشوند. توجه همگاني به حق جزو اعمال شايسته است لكن بخاطر اهميتش بدنبال «عملوا الصالحات» به طور جداگانه ذكر شده است و همينطور اصل چهارم يعني توصيه به صبر و استقامت. 4. اصل چهارم: شكيبايي: احقاق حق و عمل به آن و انجام اعمال صالح در زندگي انسان ممكن است با مشكلات و موانعي همراه باشد لذا استقامت و صبر لازم دارد زيرا تا يك تصميم همگاني و استقامت عمومي نباشد حق در جامعه اداء نمي شود، استقامت و صبر نيز معناي وسيعي دارد: هم شامل صبر بر اطاعت مي شود و هم صبر در برابر معصيت كه صبر كند و دچار گناه نگردد و هم صبر در برابر حوادث و مصائب را در بر مي گيرد. آري اگر اين اصول چهار گانه در زندگي فردي و اجتماعي مسلمان ها پياده شود مشكلات برطرف و عقب ماندگيها جبران و شكستها جايش را به پيروزيها مي دهد. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه