لطفا این حدیث را شرح دهید. امام کاظم علیه السّلام فرمودند: إنَّ لِلّهِ عَلَی النّاسِ حُجَّتَینِ: حُجَّهً ظاهِرَهًَ وَ حُجَّهً باطِنَهً، فَاَمَّا الظّاهِرَهُ فَالرُّسُلُ وَ الاَنبیاءُ وَ الاَئِمَّهُ، وَ اَمَّا الباطِنَهُ فَالعُقُولُ؛ خداوند را بر مردم دو حجّت است: حجّتی آشکار و حجّتی پنهانی و درونی. «حجّت آشکار»، رسولان و پیامبران و امامانند، و «حجّت باطنی» اندیشه هاست. (1)

شرح حدیث:«حجّت»، چیزی است که خداوند، بر اساس آن از انسان می پرسد و پاسخ می خواهد و اگر خلافکار باشد، محکوم می شود.عقل، حجّت درونی است که مثل چراغی راه را روشن می کند و بد و خوب را به ما می گوید.پیامبران و امامان، حجّتهای الهی اند.کتابهای آسمانی، حجّتهای پروردگارند.انسانهای پاک و متّقی، حجّت خدا بر دیگرانند.اگر کسی عقل و شعور نداشته باشد، تکلیفی هم ندارد و مؤاخذه نمی شود.اگر خداوند، برای یک قوم، پیامبر نفرستاده باشد، آن را عذاب هم نمی کند.ولی... با این حجّتها چه می توان کرد و چگونه می توان پاسخ خدا را داد؟چندین چراغ دارد و بیراهه می رودبگذار تا بیفتد و بیند سزای خویشخداوند، با فرستادن انبیا و نزول کتب آسمانی و با قرار دادن نور عقل در انسان، بر او «اتمام حجّت» کرده است.کاری کنیم که در قیامت، محکوم محکمه ی الهی نشویم.به نحوی عمل کنیم که پیش خدا «حجّت شرعی» داشته باشیم.پی نوشت: 1. اصول کافی، ج1، ص16منبع: حکمت های کاظمی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام کاظم علیه السلام)، جواد محدثی، انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ اول (1390) .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه