خداوند متعال در سورۀ بقره می‌فرماید: «لا إِكْراهَ فِي الدِّين» و از طرف دیگر در داستان پيامبران در قرآن آمده است: «آن کسانی که به طریقی ایمان نیاوردند، به امر خداوند به هلاکت رسیدند.» بین این دو موضوع چه تفسیری وجود دارد؟

خداوند متعال در سورۀ بقره با جملۀ «لاإِكْرَاهَ فِي‌الدِّينِ» يک حقيقت را بيان می‌کند، به اين معنا که با زور و اجبار کسی را نمي‌توان دين‌دار کرد و در ادامۀ آيه می‌فرمايد: «‌قَدتَّبَيَّنَ‌الرُّشْدُ‌مِنَ‌الْغَيِّ»؛ يعنی راه هدايت از گمراهی، آشکار و روشن شده است و رستگاری و سعادت، از آنِ کسی است که راه هدايت را در پيش بگيرد و گمراهی و شقاوت، در اثر کفر و دوري از دين، نصيب بندگان خداوند خواهد شد.اين يک واقعيّت مهّم است؛ امّا آن کساني که کافر شدند، علاوه‌بر شقاوت ابدی، اگر در مقابل پيامبران و دعوت آنان ايستادگی و لجاجت کنند و بر کفر خود به‌صورت علنی پافشاري داشته باشند، در همين دنيا هم به سزاي عمل خود می‌رسند و هلاک می‌شوند؛ یعنی خود را هلاک می‌کنند و در آخرت به جهنّم می‌روند، یعنی خود به جهنّمی که برافروخته‌اند، می‌روند.منبع: almazaheri.ir .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه