اعلی صیغه افعل تفضیل از ماده علوو به معنای بالاتر و برتر و عظیم به معنای بزرگی شان و منزلت است و مراد عظمت و بزرگی معنوی است . در اعلی جنبه مقایسه خداوند با دیگر موجودات او مورد نظر است ولی در عظیم چنین جهتی مورد نظر نمی باشد. در توصیف خداوند به اعلی , تنها در مقام انتساب موجود مخلوق که در برابر او پست و دنی می باشد, این واژه و واژه های دیگری چون ((علی )) و ((متعالی )) به کار گرفته می شود, (نگا: رسائل توحیدی , علامه طباطبایی , ترجمه أا علی شیروانی , تهران , الزهرائ, چاپ اول , ۱۳۷۰ ش , ص ۶۴) .

اعلی صیغه افعل تفضیل از ماده علوو به معنای بالاتر و برتر و عظیم به معنای بزرگی شان و منزلت است و مراد عظمت و بزرگی معنوی است . در اعلی جنبه مقایسه خداوند با دیگر موجودات او مورد نظر است ولی در عظیم چنین جهتی مورد نظر نمی باشد. در توصیف خداوند به اعلی , تنها در مقام انتساب موجود مخلوق که در برابر او پست و دنی می باشد, این واژه و واژه های دیگری چون ((علی )) و ((متعالی )) به کار گرفته می شود, (نگا: رسائل توحیدی , علامه طباطبایی , ترجمه أا علی شیروانی , تهران , الزهرائ, چاپ اول , 1370 ش , ص 64) . اما از آنجا که حضرت حق علو بالذات داشته و در واقع این برتری ذاتی اوست و مخلوقات و موجودات علو و برتری شان بالغیر و بواسطه افاضه علو خداوند به آنها می باشد, اصلا نمی توان برتری مخلوقات را با برتری خداوند متعال نسبت سنجی کرد و در این نسبت سنجی گفت که خدا برتر از مخلوقاتش که برترند می باشد. در این جا مقایسه معنی و مفهوم ندارد, (نگا: شرح توحید صدوق : قاضی سعید قمی , تصحیح و تعلیق دکتر نجفقلی حبیبی , تهران , وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی , چاپ اول , 1415 ق , ج اول , ص 889 ) . (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها، کد: 76/100106461) .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه