کشورهایی که اعتقاد و باور دینی دارند به مقوله توسعه از منظر دین نگاه می‌کنند. آیا دین می‌تواند درمان جدی برای رفع این بحران‌ها باشد یا صرفاً کارکردی مسکن گونه دارد؟

در اواخر قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یک، این فهم عمیق‌تر شده و انعکاس پیدا کرد.در ابتدا که توسعه‌ی پایدار مطرح شد قرار بود که توسعه‌ی اقتصادی و اجتماعی از یک سو، توسعه‌ی سیاسی از سوی دیگر و توسعه‌ی زیست محیطی هم از سوی دیگر درکنار هم باشند .به سرعت تغییری در این رویکرد دادند و اذعان داشتند که این سه مورد را هنگامی که کنار هم قرار می‌دهید یک توسعه‌ی پایدار ضعیف به دست می‌آید.در حالی که جهان به یک توسعه‌ی پایدار قوی نیاز دارد و آن توسعه‌ای است که تمام عناصر توسعه از جمله،اقتصادی،اجتماعی و سیاسی را در درون یک دایره بزرگتر به عنوان محیط زیست،به عنوان ارزش‌های دینی و معرفت،لازم است یعنی یک سطح بالاتر عقل مطرح شد. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه