در آیات زیادی از آیات قرآن آمده است که خداوند هر که را بخواهد هدایت می کند یا آمده که حضرت ابراهیم(ع) عرضه داشتند: خدایا اگر مرا راهنمایی نکنی قطعا از گروه گمراهانم. از یک طرف می فرماید: رحمت خدا به همه می رسد و از طرفی آمده خدا هر که را نخواهد گمراه می کند؛ حال این سخنان را با عدل و رحمت و .... خدا چگونه می توان تطبیق داد؟

برای تبیین مطالب فوق لازم است چند نکته را مورد توجه قرار دهیم: الف: 1- مشیت و خواست خداوند مطلق است و هیچ قدرت قاهر و مانعی برای جریان مشیت خداوند نیست. 2- مشیت خداوند گتره و عبث به امری تعلق نمی گیرد بلکه براساس حکمت و تدبیر به امور تعلق می گیرد. 4- خداوند هرگز کسی را گمراه نمی کند اما سنت الهی این چنین است که اگر کسی گام در وادی ضلالت و گمراهی نهاد نتیجه این عملش گمراهی بیشتر و سلب توفیق بیشتر خواهد بود.یعنی ما یک ضلالت و گمراهی ابتدائی داریم و یک ضلالت و گمراهی که عقوبت و نتیجه آن ضلالت و گمراهی ابتدائی و اولی است. وقتی قرآن کریم گمراهی و ضلالت افراد را به خداوند نسبت می دهد؛ مقصود ضلالت و گمراهی ابتدایی که شخص مرتکب می شود نیست بلکه مقصود این است که سنت خداوند این است که هر کس این گام را در ضلالت برداشت؛ ضلالتها و گمراهی های دیگری هم نتیجه این گام برداشتن او خواهد بود. در مورد هدایت هم همینطور است. .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه