امروزه در میان نسل جوان، پرسش ها و تردیدهایى درباره مسائل دینى ایجاد شده است. آیا این گونه شک ها و تردیدها خطرناک است؟

عصر ما از نظر دینى و مذهبى ـ خصوصا براى طبقه جوان ـ عصر اضطراب، دودلى و بحران است [و این] عصر و زمان به [مقتضاى خودش]، یک سلسله تردیدها و سؤال ها به وجود آورده و سؤال هاى کهنه و فراموش شده را نیز از نو مطرح ساخته است. آیا باید از این شک و تردیدها و پرس و جوها که گاهى به حدّ افراط مى رسد متأسف و ناراحت بود؟به عقیده من، هیچ گونه ناراحتى ندارد. شک، مقدمه یقین، پرسش، مقدمه وصول و اضطراب، مقدمه آرامش است. شک، [گذرگاه] خوب و لازمى است. هر چند منزل و توقفگاه نامناسبى است. اسلام که این همه دعوت به تفکر و ایقان مى کند، به طور ضمنى مى فهماند که حالت اولیه بشر، جهل و شک و تردید است و با تفکر و اندیشه صحیح باید به سرمنزل [یقین] و اطمینان برسد.حالت پرسش و سؤال، وقتى در ذهن [از] مطلبى پیدا مى شود که ذهن درباره آن مطلب، دچار شک و تردید شده باشد و به طور کلى شک، حاکى از نوعى رشد و اعتلاست. شک، ناآرامى است، ولى هر آرامشى بر این ناآرامى ترجیح ندارد. حیوان شک نمى کند، ولى آیا به مرحله ایمان و ایقان رسیده است؟ آن نوع آرامش، آرامش پایین شک است، برخلاف آرامش اهل ایقان که بالاى شک است. آنچه مى تواند مایه تأسف باشد، این است که شک یک فرد، او را به سوى تحقیق نراند یا شک هاى اجتماعى، افرادى را برنیانگیزد که پاسخ گوى نیازهاى اجتماعى در این زمینه باشند. منبع : عدل الهى، علامه شهید مرتضی مطهری(ره)، صص 13 و 14. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه