هرگاه مأمومِ مسبوق به یک رکعت، شاک شد در بین دو و سه و عالم است به حفظ امام به این صورت، چنان چه قیام فعلی امام قیام رکعت سوّم امام است معیّن رکعت دوّمی مأموم می‌باشد و هرگاه قیام رکعت چهارم امام است رکعت سوّمی مأموم می‌باشد، تکلیف مأموم متردّد می‌باشد، حکم آن را مرقوم فرمایید؟

اگر شک مذکور عارض شود بعد از قرائت مأموم حمد و سوره را، یا بعد از قرائت او حمد تنها را و امام مهلت ندهد او را برای سوره، پس با امام رکعت را تمام کند و به حفظ امام عمل کند و نمازش صحیح است. بلی؛ بر فرض تبیّن ثلاث و قرائت سوره، سجده سهو کند احتیاطاً و اگر قبل از قرائت و تسبیح باشد و مهلت قرائت را داد، پس قرائت کند حمد را و در سوره، دو وجه است و اوجه - با عدم تمکّن از استعلام از امام - آن است که سوره را بخواند به قصد احتیاط و تمام کند رکعت را و عمل کند به حفظ امام و نمازش نیز صحیح است و اگر بعد از تسبیح باشد و مهلت ندارد که قرائت حمد کند، پس با امام رکوع کند و تمام کند نماز را به حفظ او و با تبیّن اثنتین، اعاده کند نماز را احتیاطاً. ویحتمل أن یقال: إنّه یقف قائماً إلی أن یتم الإمام رکعة، ویتبیّن حفظه من دون قصد الانفراد، ثم یعمل علی حفظه، ویتم، لکن الأحوط حینئذ إعادتها مطلقاً. وحاصل الکلام فی المسألة: أن الشک المذکور إذا عرض المأموم حال القیام و هو غیرقادر علی استعلام ما فی حفظه إلّا بعد إتمامه الرکعة، فإمّا یعرضه قبل أن یقرأ و یسبّح، أو بعد أن سبّح بزعم الثلاث، أو بعد أن قرأ الفاتحة والسوره‌ی بزعم الثانیة، أو الفاتحة فقط بزعم التعیین أو التخییر. فهذه أربع صور، ففی الأوّل یقرء الفاتحة إن أمکنه؛ لوجوبها تعییناً أو تخییراً، وفی السوره‌ی مع إمکانها و جهان؛ والأقرب قرائتها احتیاطاً. وفی الثالثة لا یلزم شیی ء، بل یرکع مع الإمام و یتم و کذا فی الرابعة إن لم یمهله لقراء ة السوره ی، وإن أمهله فکا لاُولی، وأمّا فی الثانیة؛ فالأقرب أنّها کالاُولی إن أمهله الإمام لقرائتهما أو لقراء ة الفاتحة فقط، لعدم ثبوت مانعیّة ما أتی به من التسبیح منها فی الفرض و إن لم یمهله لهما، ففیه و جهان کما مر. وهل له أن ینفرد حینئذ و یتم صلاته بناء علی جوازه مطلقاً للمأموم و جهان؛ من أنّه بالانفراد یخرج عن کون حفظ الإمام جهة له فتبطل صلاته؛ لعدم إحرازه اثنتین. ومن أنّه حین عروض الشک کان مأموماً ثم خرج عن هذا العنوان، فحفظه کان حجّة للمأموم حین عروض الشک له، وإن لم یکن حینئذ عالماً بما فی حفظه، ثم علمه بعد الانفراد و هذا هو الأقرب، لکن المبنی عندی لا یخلو من إشکال. .

موتور جستجوی پرسش و پاسخ دینی امین

مرجع: آیت الله بروجردی

ایجاد شده در 1401/04/02

لینک کوتاه