اگر بعد از اين زندگى محدود و موقّت دنيا جهان ديگرى نبود چه مى شد؟

اگر زندگى اين جهان را بدون جهان ديگر در نظر بگيريم بى معنى و پوچ خواهد بود.درست به اين مى ماند كه زندگى دوران جنين را بدون زندگى اين دنيا فرض كنيم.كودكى كه در شكم مادر قرار دارد، و در اين زندان محدود و تاريك ماه ها زندانى مى شود اگر عقل و خردى داشته باشد و درباره زندگى جنينى فكر كند به راستى تعجّب خواهد كرد.چرا من در اين زندان تاريك محبوسم؟ آخر عمر من چه نتيجه اى خواهد داشت؟از كجا آمده ام آمدنم بهر چه بود؟امّا اگر به او آگاهى دهند كه اين يك دوران مقدّماتى است اعضاى تو در اينجا شكل مى گيرد، نيرومند مى شود، و آماده تلاش و حركت در يك دنياى بزرگ.بعد از گذشتن نه ماه، فرمان آزادى تو از اين زندان صادر مى شود، در دنيايى گام مى گذارى كه آفتاب درخشان و ماه تابان، درختان سرسبز و نهرهاى آب روان و انواع مواهب در آن است، آن گاه نفس راحتى مى كشد مى گويد، حالا فهميدم فلسفه وجود من در اين جا چيست!اين يك مرحله مقدّماتى است، اين يك سكوى پرش است، اين كلاسى است براى رسيدن به يك دانشگاه بزرگ.امّا اگر رابطه زندگى جنينى با زندگى اين دنيا بريده شود همه چيز تاريك و بى معنى خواهد شد، زندانى وحشتناك و بى هدف، زندانى آزاردهنده و بى نتيجه.(1)پس اگر معاد و قيامتي نباشد خلقت عبث است. قرآن كريم صراحتا به اين مطلب اشاره فرموده است: «أفَحسَبتُم أنّما خَلَقناكُم عَبَثَاً و أنَّكم إلينا لا تُرجعُون» ؛ مگر پنداشتيد كه شما را بيهوده آفريده ايم و به سوي ما بازگردانده نمي شويد؟(2)اين آيه شريفه به روشني دلالت دارد بر اينكه اگر معاد و بازگشت به سوي خدا متعال نباشد آفرينش انسان در اين جهان بيهوده خواهد بود ولي خداي حكيم كار عبث و بيهوده انجام نمي دهد.از طرف ديگر مقتضاي عدل الهي اين است كه نيكوكاران را پاداش و تبهكاران را مجازات كند چون در اين جهان اين امر به طور كامل نمي تواند تحقق پيدا كند ناچار جهان ديگري بر پا خواهد كرد تا عدالت خويش را عينيت بخشد. و اگر اين كار را نكند مرتكب ظلم شده و ظلم از خداي متعال قبيح و محال است.خداوند در اين رابطه در قرآن كريم مي فرمايد: «أم حَسِبَ الذينَ اجترَحوا السَّيِّاتِ أن نَجعَلَهُم كَالذَّينَ آمنوا وَ عَمِلوا الصالحاتِ سواءً مَحياهُم و مَماتُهُم ساءَ ما يَحكُمُونَ. و خَلَقَ اللهُ السَمواتِ و الأرضَ بِالحَق وَ لِتجزي كُلُّ نَفسٍ بِما كَسَبَت وَ هُم لا يُظلمونَ»؛ مگر كساني كه مرتكب كارهاي بد شدند چنين پنداشتند كه ما آنان را مانند كساني كه ايمان آورده و كارهاي شايسته انجام داده اند قرار خواهيم داد و به گونه اي كه زندگي و مرگ هر دو دسته يكسان باشد (و همان گونه اي كه در نعمتها و بلاها و شاديها و غمهاي اين جهان، شريكند بعد از مرگ هم فرقي نداشته باشند؟) اينان بد قضاوتي مي كنند! و خداي متعال آسمانها و زمين را به حق (و داراي هدف حكيمانه) آفريده و تا اينكه هر كس به آنچه به دست آورده جزا داده مي شود و به ايشان ستم نشود.(3)پي نوشتها:1. 50 درس اصول عقائد براي جوانان، مكارم شيرازي، ص3222. سوره مومنون، آيه 115.3. سوره جاثيه، آيات 21-22منبع:سایت انوار طاها .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه