تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
"شرک" در لغت به معنای نصیب(سهم) قراردادن، و در اصطلاح قرآن، مراد از شرک، شریک و مثل و مانند قراردادن برای خدای متعال است. در مقابل شرک "حنفیت" قرار دارد. "حنیف"؛ یعنی میل به استقامت و اعتدال، و از آنجا که پیروان توحید خالص، از شرک رویگردان شده و به این اصل اساسى متمایل میشوند، به آنها حنیف گفته میشود.شرک بر دو قسم: شرک در عقیده و شرک در عمل(عبادت و طاعت) تقسیم میشود.شرک در عقیده، اقسامی دارد:شرک در الوهیت: اعتقاد به موجودی غیر از خداوند که دارای تمام صفات الاهی به طور مستقل باشد.شرک در خالقیت: اعتقاد به دو مبدأ و خالق مستقل برای عالم.شرک در ربوبیت: اعتقاد به اینکه پروردگاران مستقل و متعددی برای تدبیر امور عالم وجود دارند.شرک در عمل نیز به دو قسم شرک جلیّ(آشکار) و شرک خفی(پنهان) تقسیم میشود و احکامی دارد که در علوم فقه و کلام، از آن بحث شده است.از نظر خدای متعال، همۀ اقسام شرک، گمراهی محسوب شده و ظلم عظیمی به پروردگار است که قابل بخشایش نیست.امروزه، بعضی از فرقهها این مسئله(شرک) را دستآویزی برای خطا شمردن نظریات دیگران قرار دادهاند و در هر زمان و هر موضعی که خود را برای استدلال، ضعیف و دستخالی میبینند، دیگران را به شرک متهم میکنند که این، عملی غیر اسلامی، غیر اخلاقی و انحرافی است. البته علمای دین اسلام، تمام اشکالات آنها را پاسخ گفتهاند. .
اسلام کوئست
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.