تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
یکی از نشانههای خشوع برای خدا این است که انسان بر خاک سجده کند و خود را در مقابل حق خوار و ناتوان بداند. و امام صادق علیه السّلام همین کار را میکرد و بر تربت امام حسین علیه السّلام سجده مینمود.[1] اما اینکه اولین کسی که اینکار را نموده آیا ایشان بوده اند یا کس دیگر، اطلاعی نداریم.
اما در مورد قسمت دوم سوال، با توجه به تفسیر قرآن، امام حسین(ع) این آیه را تلاوت فرمودند:
أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْکَهْفِ وَ الرَّقِیمِ کانُوا مِنْ آیاتِنا عَجَباً-[2]
آیا چنان گمان میکنی که آنچه بر اصحاب کهف و رقیم از آیات ما گذشت شگفتانگیز بود؟» مورخان گفتهاند که: چون یزید بن معاویه نواده پیامبر (ص)، حسین بن علی (ع) را کشت، سر او را بر بالای نیزه گذاشت و فرمان داد تا برای عبرت مردم آن را در شهرها بگردانند، و آن سر در این مسیر پیوسته همین آیه مبارکه را قراءت میکرد. آیا میدانی که چرا مخصوصا به تلاوت این آیه مبارکه ادامه میداد؟
شاید برای این معادله جهانی بود، و برای آن که مردمان از این دچار شگفتی نشوند که آن سر شریف قرآن میخواند.
بدین گونه آن سر مبارک به این امر اشاره میکند که جهان در ضمن معادلهای حکیمانه جریان میکند که یکی از جملههای آن حمایت کردن خداوند متعال از مظلومان و ستمدیدگان است، بدان جهت که یاری دادن به ستمدیدگان جزئی از آن معادله به شمار میرود که پروردگار ما سبحانه و تعالی در همه ابعاد جهان به جریان انداخته بوده است.
معنی این آیه آن است که: ای انسان! آیا چنان گمان میکنی که آنچه بر آنان گذشت چیزی عجیب و غریب است؟ هرگز چنین نیست.[3]
موفق باشید.
.
پایگاه اطلاع رسانی حوزه
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.