انگیزه اصلی امام حسین(علیه السلام) از قیام بر ضد بنی امیه چه بود ؟

سالار شهیدان (علیه السلام) هرگز در اندیشهٴ کشتار و خونریزی نبود. هدف اصلی آن حضرت (علیه السلام) آگاهی بخشیدن به مردم بود. به همین دلیل، بارها با سپاهیان «عمر سعد» به اتمام حجّت پرداخت. گاه قرآن به دست، بی سلاح و جامهٴ نبرد به میان آنان رفته، می فرمودند: آیا مرا می شناسید؟ من حسین بن علی بن ابی طالب هستم؛ یگانه فرزند دختر رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) بر روی زمین. به چه انگیزه ای قصد کشتن مرا دارید؟! جرم من چیست؟! آیا بدعتی در دین نهاده ام که خون مرا حلال می دانید؟! آیا جرم سیاسی مرتکب شده ام؟! آیا آشوب کرده ام یا کسی را کشته ام؟! «ابن زیاد» که اکنون بر طبل جنگ می کوبد، چندی پیش در منزل «هانی بن عروه» زیر شمشیر نماینده ام مسلم بن عقیل بود. اگر هدف ما آدمکشی و آشوبگری یا ترور بود، «مُسْلِم» همان جا او را از پای در می آورد.آنگاه آن حضرت (علیه السلام) پرسیدند: آیا از ما پولی طلب دارید؟ (مسلم بن عقیل، وجوه شرعی بسیاری در اختیار داشت؛ ولی از آن استفاده نکرد و برای گذران امور خویش، اندکی پول از مردم کوفه قرض گرفت و هنگام شهادت وصیّت کرد که زره و ابزار جنگی او را بفروشند و قرضش را بپردازند). سپس فرمودند: بنابراین، نه از ما طلبکارید و نه خونی ریخته ایم و نه شورش کرده ایم و نه در دین بدعت نهاده ایم؛ یعنی هیچ مجوّزی برای مبارزه با ما و قیام برای کشتن ما وجود ندارد. پس، به چه دلیل خونمان را حلال کرده و کمر به قتل ما بسته اید؛ «فبم تستحلّون دمى؟!»[۱].گفتنی است: سالار شهیدان (علیه السلام) در سخنانی دشمنان خویش را در ردیف مشرکان و ملحدان برشمرده، فرمودند: خداوند بر چهار گروه بسیار خشم گرفت:۱.یهودیان که عُزیر را پسر خدا می دانستند؛ ﴿قالت الیهود عزیر ابن الله﴾[2]۲. ترسایان که می گفتند: خدا، روح القدس، عیسی؛ ﴿إنّ الله ثالث ثلثة﴾[3] ۳. مجوسیان که آفتاب و ماه را می پرستیدند. ۴. گروهی که تصمیم به کشتن من گرفته اند[4].بدین سان آن حضرت (علیه السلام) عمر سعد و سپاهیانش را همتای یهودیان، ترسایان و مجوسیان، شایستهٴ شدیدترین کیفر الهی دانستند؛ زیرا آنان می خواستند چراغ امامت را خاموش کنند و بساط دین را از اساس برچینند؛ یعنی همان طوری که در جهت مُثْبَتْ، ولایت اولیای الهی حصن حصین امّت است؛ «ولایة علی بن أبى طالب حصنى» و در ظلّ توحید که حصنِ حصینِ بالذات است واقع می باشد، در جهت منفی نیز انکار آن و قیام برای از بین بردن آن، شبیه انکار توحید و قیام برای اثبات تثنیهٴ یهود یا تثلیت ترسایان یا پرستش ثنوی گبریان کهن است.پی نوشتها:[۱] ـ بحار الأنوار، ج۴۴، ص۳۱۸[2] ـ سورهٴ توبه، آیهٴ ۳۰[3] ـ سورهٴ مائده، آیهٴ ۷۳[4] ـ بحار الأنوار، ج۴۵، ص۱۲منبع: شکوفایی عقل در پرتو نهضت حسینی،آیت الله جوادی آملی، ص ۱۹۰ .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه