پدر شخصی وصیّت کرده است که فرزندش از جانب او حجّ به جا آورد، بعد از مرگ پدر، فرزند او مستطیع می شود، آیا لازم است حجّ خود را بر حجّ پدر، مقدم بدارد، اگر حجّ خود را مقدم بدارد، آیا صحیح است یا نه؟

اگر قبل از آن که پسر، مستطیع شود، پدر، او را اجیر کرده که بعد از فوت او در سال اول، حجّ برای پدر انجام دهد یا نسبت به مدّت، مطلق بوده که منصرف به سال اول است و پسر، قبل از استطاعت خود، اجاره را قبول کرده، لازم است سال اول بعد از فوت پدر، حجّ نیابتی برای پدر، انجام دهد و در غیر این صورت باید برای خودش حجّ کند و در صورت اول اگر برای خودش حجّ، به جا آورد صحیح است، گرچه در مخالفت با اجاره، معصیت کرده است، ولی در صورت دوم اگر حجّ نیابتی به جا آورد، صحّتش خالی از اشکال نیست و نه برای خودش واقع می شود و نه برای پدرش و حجّ، بر خودش مستقر می شود، که باید به هر نحو که شده، در سال بعد، اتیان کند و اگر به جا نیاورد، با مراعات در سال های بعد، فوراً انجام دهد و به نظر ما وصیّت، مانند اجاره است که بعد از قبول آن و با قید مباشرت و مُقیّد بودن به همان سال، باید به وصیّت عمل شود. منبع: استفتائات حج و عمره / مطابق با فتاوای حضرت آیت ‌الله العظمی علوی گرگانی (مدظله ‌العالی)، قم: فقیه اهل‌بیت (علیهم‌ السلام)، 1391. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه