تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
در آموزههای دینی، فراوان اعلام شده است که گناه و معصیت، آثار مثبت عبادت را از بین میبرد. این موضوع عبارتی دیگر از حبط اعمال است و از امور مسلّمی است که آیات قرآن و روایات بر آن دارد دلالت؛[1] و طبیعتا میزان حبط به تناسب موجود میان اعمال نیک و بد سنجیده میشود، همانگونه که میزان تناسب سرکه و عسل در تخریب عسل نقش دارد.به عبارت دیگر، هر چه گناه انسان بیشتر و بزرگتر باشد، منجر به حبط اعمال و از بین رفتن بیشتر حسنات انسان میشود؛ اما آنگونه نیست با یک گناه، تمام اعمال نیکش محو شده و او دیگر راه جبرانی نداشته باشد.از اینرو سفارش شده است که انسان، شیرینی عبادت خود را با گناه و معصیت از بین نبرد:رسول خدا(ص): «... بداخلاقی اعمال و حسنات انسان را ضایع و محو میکند، چنانکه سرکه عسل را فاسد و خراب میکند...».[2]رسول خدا(ص): «خشم و غضب، ایمان را از بین میبرد، چنانکه سرکه عسل را فاسد و خراب میکند».[3]امام باقر(ع): «... حسد ایمان را از بین میبرد، چنانکه آتش هیزم را از بین میبرد».[4]امام علی(ع): «شک ایمان را فاسد میکند، چنانکه نمک عسل را فاسد میکند».[5]همانگونه که مشاهده میکنید، پیشوایان دینی با مثالهای گوناگون در صدد بیان چگونگی حبط اعمال برآمدهاند؛ اما آنچه که در متن پرسش آمده - اگرچه تا اندازهای مشابه با روایات بالا است- اما عین آنرا در کتابهای معتبر نیافتیم که در صورت مشاهده، این پاسخ ویرایش خواهد شد. .
اسلام کوئست
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.