کاربرد تفاوت فاطر و خالق با استناد به آیات چیست؟

قُلْ أَ غَیْرَ اللَّهِ أَتَّخِذُ وَلِیًّا فاطِرِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ یُطْعِمُ وَ لا یُطْعَمُ قُلْ إِنِّی أُمِرْتُ أَنْ أَکُونَ أَوَّلَ مَنْ أَسْلَمَ وَ لا تَکُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِکینَ[1] بگو: «آیا غیر خدا را ولیّ خود انتخاب کنم؟! (خدایی) که آفریننده آسمانها و زمین است اوست که روزی می‏دهد، و از کسی روزی نمی‏گیرد.» بگو: «من مأمورم که نخستین مسلمان باشم و (خداوند به من دستور داده که) از مشرکان نباش!» جالب اینکه در آیه بالا هنگامی که سخن از آفرینش آسمان و زمین به میان آورده خدا را به عنوان" فاطر" معرفی می‏کند" فاطر" از ماده" فطور" و به معنی شکافتن است. از ابن عباس نقل شده که می‏گوید: معنی" فاطر السموات و الارض" را آن گاه فهمیدم که دو عرب بر سر چاه آبی با هم نزاع داشتند یکی از آنها برای اثبات مالکیت خود می‏گفت:" انا فطرتها":" من این چاه را شکافته و احداث کرده‏ام"! ولی ما امروز معنی فاطر را بهتر از ابن عباس می‏توانیم به کمک علوم روز دریابیم زیرا این تعبیر جالبی است که با دقیقترین نظریات علمی روز با پیدایش جهان هماهنگ است چه اینکه: طبق تحقیقات دانشمندان، عالم بزرگ (مجموعه جهان) و عالم کوچکتر (منظومه شمسی) همه در آغاز، توده واحدی بودند که بر اثر انفجارهای پی در پی از هم شکافته شدند و کهکشانها و منظومه‏ها و کرات به وجود آمدند[2] در باره معنی خلق: وَ هُوَ الَّذی خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَ یَوْمَ یَقُولُ کُنْ فَیَکُونُ قَوْلُهُ الْحَقُّ وَ لَهُ الْمُلْکُ یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ عالِمُ الْغَیْبِ وَ الشَّهادَةِ وَ هُوَ الْحَکیمُ الْخَبیرُ اوست که آسمانها و زمین را بحق آفرید و آن روز که (به هر چیز) می‏گوید: «موجود باش!» موجود می‏شود سخن او، حق است و در آن روز که در «صور» دمیده می‏شود، حکومت مخصوص اوست، از پنهان و آشکار با خبر است، و اوست حکیم و آگاه. [3] خلق در کلام عرب به معنای اختراع است(ایجاد چیزی که در قبل مانند آن نبوده است) و خالق به معنای مبدع و مخترع است[4].   .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه