ديدگاه دين اسلام در باره آبزیان چیست؟

قرآن كريم كه قانون اساسي اسلام است مظاهر طبيعت از حيوانات زميني و دريايي و كوهها و ابرها و... را آيات و نشانه هاي الهي برشمرده و افزون بر750 مورد انسان را به تفكر در طبيعت و شناسائي مظاهر آن از چهارپايان، پرندگان، حشرات و حيوانات دريائي و غيره دعوت كرده است تا انسان به سوي حقيقت هدايت شده و صاحب نعمت را سپاسگزاري كند. در اين ميان امام صادق ـ عليه السلام ـ به مفضل فرموده است:(( هرگاه خواستي گستردگي حكمت آفرينش و كوتاهي دانش مخلوقات را بفهمي به ماهيها و حيوانات آبي، صدفها و ديگر آبزياني كه در آب زندگي مي كنند و در شماره نيايند، بنگر كه خداوند به ماهي شش نداده زيرا مسكنش در ميان آب است و نفس نمي تواند بكشد ولي از دهان او به گوشهايش روزنه اي قرار داده كه با دهان آب را گرفته و از گوش بيرون مي دهد و به اين كيفيت همانند سائر حيوانات از مزاياي نسيم سود مي برد وچون آب مانع از ديد دقيق مي شود خدا چنان قوه شامه قوي به او عنايت كرده كه از فاصله هاي بسيار دور طعمه خود را بو مي كند و در پي جستجوي آن بر ميايد و چون ماهيها بيشترين غذاي حيوانات دريائي، پرندگان و چرندگان و انسان به شمار مي رود خداوند حكمتش اقتضا كرده است كه نسل او را زياد قرار دهد)). آري خداوند، دريا و زمين و كوهها را مسخر انسان نموده و آنها را در اختيار او قرار داده تا به حيات معقول و سالم خويش ادامه بدهد و از مزاياي نعمت هاي زميني و دريائي بهره بگيرد. دريا به لحاظ نعمت هايي كه در آن وجود دارد يكي از مهم ترين منابع براي ادامه حيات انسان و حيوانات به شمار مي رود و انسان جهت تغذبه سالم خويش مي تواند از گوشت هاي حلال آبزيان به درستي استفاده كند همان طوريكه امروزه پودر ماهي در صنايع غذايي مانند مرغداري ها و دامداري ها كاربرد فراوان دارد و انسان مي تواند با تبديل انواع ماهي به موارد مصرف حلال ديگر از آن بهره بگيرد. قرآن كريم در چندين مورد به ماهي كه يكي از آبزيان است اشاره كرده است و از جمله در سوره نحل آيه 14 وقتي از منافع دريا سخن مي گويد از گوشت تازه كه مراد همان گوشت ماهي فلس دار و نيز ملخ دريائي ( ميگو) است سخن به ميان مي آورد گوشتي تازه كه انسان زحمت پرورش آن حيوان را نكشيده و تنها دست قدرت خدا آن را در دل درياها و اقيانوس ها پرورش داده و رايگان دراختيار بشر گذاشته است و مي دانيم امروزه از طريق صيد ماهي و ميگو همه ساله صدها هزار تن گوشت تازه به دست ميايد و انسان ها از آن بهره مند مي شوند و دريا به لحاظ همين گوشت حيوانات دريايي يكي از منابع تغذيه انسان ها به شمار مي رود و البته شرع مقدس، گوشت همه ماهي ها و همه حيوانات دريائي را حلال ندانسته بلكه همان هايي را حلال شمرده كه با فطرت و طبع سليم سازگار است و به اصطلاح قرآن، از طيّبات به شمار مي آيد و از جمله خبائث نيست ولي اينكه اين نتيجه بر چه چيزي و چه مصداقي منطبق است از عهده عقل ما خارج است و لذا اسلام خود در اين زمينه معيارهايي را بيان كرده است و از ماهي ها ماهيان فلس دار را حلال شمرده است. از ماهي كه قرآن از گوشت آن با تعبير «لحما طر یا» تمجيد نموده است در ماجراي موسي و نيز يونس پيامبر و هم چنين قوم بني اسرائيل كه روز شنبه به صيد ماهي مي پرداختند و سنت خدا را مي شكستند، ياد شده است. يكي ديگر از آبزيان قورباغه است كه در قرآن كريم در ماجراي نزول عذاب بر كساني كه در برابر پيامبران الهي سركشي كردند و خداوند آنان را به بلاهائي گرفتار نمود كه يكي از آنها گرفتار نمودن آنان به قورباغه بود. گاهي در قرآن از خود حيوان ياد نشده و فقط به ذكر محصول آن بسنده شده نظير آنچه در مورد صدف بيان نموده است كه از خود صدف ياد نكرده ولي از محصول آن كه لولو ( در) باشد ياد نموده است و اين محصول از ترشحات مخاط بدن «صدف مرواريد» كه يكي از نرمتنان دو كفه اي است به وجود ميايد. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه