معنی لغوی و اصطلاحی (شقشقیه ) و منظور از آن در نهج البلاغه چیست؟

شقشقیه , نام یکی از خطبه های نهج البلاغه است که برگرفته از کلمه »شقشقه « می باشد که در همین خطبه آمده است . شقشقه چیزی مانند شش گوسفند است که شتر هنگام هیجان و نفس زدن از دهان بیرون می آورد. در اولین مرتبه بیننده آن را با زبان اشتباه می کند. در این خطبه امیرالموئمنین (ع ) حوادث تلخ و مشکلات به وجود آمده بعد از وفات پیامبر و غصب خلافت توسط خلفای سه گانه را بازگو می کند. در بین خطبه حضرت , شخصی از اهل عراق نامه ای به دست حضرت می دهد. حضرت مشغول خواندن آن می شوند. ابن عباس که شنونده خطبه حضرت بوده است , از حضرت تقاضای ادامه دادن خطبه را می کند. حضرت می فرماید: هیهات ای پسر عباس شقشقه شتری بود که صدا کرد و باز در جای خود قرار گرفت . خلاصه منظور حضرت از این کلام این است که سخنانی که گفته شد شعله ای از آتش دل بود که زبانه کشید و فرو نشست . ابن عباس می گوید: به خدا سوگند من هیچ گاه بر سخنی همچون این گفتار تائسف نخوردم که امام نتوانست تا آنجا که خواسته بود ادامه دهد. (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها، کد: 1/9578) .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه