تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
آنچه از متون دینی در ارتباط با دوستی خداوند نسبت به انسانها به دست میآید، این است که هم در قرآن کریم خداوند خود را دوست مؤمنان نامیده و هم در روایات از زبان ائمه خداوند به عنوان دوست مورد خطاب قرار گرفته است.
الف. در قرآن کریم میخوانیم:
1. «إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ التَّوَّابینَ وَ یُحِبُّ الْمُتَطَهِّرین»؛[1] خداوند، توبه کنندگان را دوست دارد، و پاکان را (نیز) دوست دارد.
2. «إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُحْسِنین»؛[2] خداوند، نیکوکاران را دوست می دارد.
3. «... وَ اللَّهُ وَلِیُّ الْمُتَّقینَ»؛[3] و خدا دوست پرهیزکاران است.
4. «إِنَّ اللَّهَ لَهُ مُلْکُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ یُحْیی وَ یُمیتُ وَ ما لَکُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِیٍّ وَ لا نَصیر»؛[4] ملک آسمانها و زمین از آن خدا است، زنده میکند و میمیراند و شما را جز خدا دوست و یاوری نیست.
ب. در دعاها نیز چنین آمده است:
1. «یَا حَبِیبَ قُلُوبِ الصَّادِقِینَ»؛[5] ای دوست قلبهای صادقان.
2. «یَا حَبِیبَ مَنْ لَا حَبِیبَ لَه»؛[6] ای دوست کسی که دوستی برایش نیست.
3. «یَا وَلِیَّ الْمُؤْمِنِین»؛[7] ای دوست مؤمنان. [1] . بقره، 222. [2] . همان، 195. [3] . جاثیه، 19. [4] . توبه، 116. [5] . طوسی، محمد بن الحسن، مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج 2، ص 848، مؤسسة فقه الشیعة، بیروت، چاپ اول، 1411 ق. [6] . کفعمی، ابراهیم بن علی عاملی، البلد الأمین و الدرع الحصین، النص، ص 407، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، بیروت، چاپ اول، 1418 ق. [7] . کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 2، ص 552، دار الکتب الاسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق. .
موتور جستجوی پرسش و پاسخ دینی امین
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.