منظور از واژه «روح» در قرآن کریم چیست؟

«روح» در اصل به معنى نفس کشیدن و دمیدن است؛ و بعضى از ارباب لغت معتقدند که «روح» در اصل از «ریح» مشتق شده که به معنى باد و نسیم هوا است؛ و از آنجا که روح انسان یعنى همان گوهر مستقل و مجردى که سرچشمه حیات و تفکّر و اندیشه است، جوهر لطیفى است که از نظر تحرّک و حیات‌ بخش بودن همچون نَفَس و نسیم است، این واژه در آن به کار رفته است. به علاوه پیوند روح با بدن رابطه نزدیکى با نفس کشیدن دارد؛ لذا این کلمه در مورد روح انسان استعمال شده است. بعضى معتقدند معنى اصلى این مادّه ظهور و جریان یک امر لطیف است، خواه در عالم جسم باشد یا در عالم جان و معنى؛ و به همین دلیل به ظهور مقام نبوّت و جریان وحى و تجلّى نور حق نیز این کلمه اطلاق شده است. منبع: پیام قرآن، مکارم شیرازی، ناصر، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، تهران، 1386 هـ ش، چاپ نهم، ج 2، ص 114. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه