چرا خداوند دستور ساخت کعبه را داد و هدف اصلی آن چه بود؟

طبق نقل منابع اسلامى؛ خانه‌ی کعبه به دست حضرت آدم(ع) ساخته شد، پس از آن در طوفان نوح(ع) آسیب دید و به وسیله‌ی حضرت ابراهیم(ع) بازسازى شد.بر اساس آیات قرآن، روایات و اسناد تاریخى، کعبه و مکه نمادى از برکات الاهى، هدایت بشر و محل اجتماع براى عبودیت حضرت حق، تلقى شده است. خداوند متعال با افاضۀ خیر فراوان دنیوى بر این مکان که قبل از آن خشک و غیر قابل کشت و زرع بود، رزّاقیت خود را به عرصه نمایش در آورد و با ارائۀ این حقیقت که آن‌جا محلى است براى وصول به مقام قرب الاهى، چگونگى سلوک بندگى را، براى هدایت جهانیان به تصویر کشید. چنان‌که با مقرر فرمودن یک سلسله اعمال تشریعى در ایام خاص، کیفیت سیر عبودى را به انسان‌‏ها خاطرنشان می‌سازد که آدمى باید از نفس خود هجرت کند، با پاک‌‏سازى خود از هرگونه آلودگى، تعلّق، رنگ و هیئت غیرخدایى و با اخلاص، اقبال و توبۀ خاص، به مقام قرب ربوبى بار یابد. علاوه بر آن، خانه‌ی خود را نشانگر مقام ابراهیم، حرم امن و حج توانمندان تلقى فرمود که هر یک نشان دهنده‌ی عظمت مقام حضرت حق‌‏اند و به واقع چه نشانى گویاتر و رساتر از این موارد که هر سال هزاران نفر در این مکان اجتماع کنند و با انجام مناسک و اعمالى، عبودیت خویش را در برابر خداوند به نمایش گذارند که این خود براى دیگر مردمان، بیدارگر و تحول ‏آفرین است.خداوند، دستور ساخت این خانه را صادر فرمود تا به عنوان قبله در نماز، در کشتن گوسفندان و در مواجهۀ اموات، یادآور خویش به مردم باشد. علاوه بر آن‌که همۀ دل‌‏هاى به ظاهر متفرق را به یک‌سو جمع نموده است تا روح توحید و یکى بودن را در آنها بپروراند و به واسطه‌ی آن، دین خود را زنده و پایدار سازد.پس هدف از برپایى چنین مکان شریفى چیزى نیست جز قرار دادن نماد و نشانى از مسائل معنوى و فرامادى. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه