سلام چرا خداوند اینقدر بنده اش رو امتحان میکنه ؟

سنت امتحان : یکی از سنت های الهی سنت آزمایش یا امتحان یا ابتلا است. تفاوت امتحان الهی و امتحان بشری در این است که امتحان بشری برای از بین رفتن نادانی بشر نسبت به ماهیت موضوعی است، اما امتحان الهی در حقیقت به منزله ی ایجاد زمینه های مختلف برای ظهور و بروز استعداد هایی است که در نهاد انسان قرار داده شده است تا در هر مورد انسان انتخابگر نیت و تمایل درونی خود را نشان دهد یکی از دو راه حق و باطل را برگزیند و در نهایت حاصل این گزینش برای خود او آشکار شود و نتیجه ی آنچه را که برگزیده آشکارا مشاهده کند.امتحان الهی نه به قشری خاص از افراد مربوط است و نه در زمان و مکان مشخص صورت می پذیرد بلکه همه ی انسان های مکلف در معرض امتحان خداوندی هستند.غرض اصلی در امتحان الهی این است که استعدادهای وجودی انسان ، به خصوص استعدادهای الهی او رشد کنند ؛ لذا گاه خداوند متعال با امتحانی بنده خود را متوجّه ضعف خود می کند تا خودش آن ضعف را جبران کند ؛ و گاه او را امتحان می کند امّا نه برای متوجّه نمودن او ، بلکه برای اینکه خود آن امتحان باعث رشد وجودی شخص می شود. خداوند متعال می داند که مؤمنین و انبیاء (ع) در برابر امتحانات او اعتراضی نخواهند نمود ولی باز آنها را امتحان می کند ؛ چرا که با این امتحانها درجه وجودی آنها بالا می رود. لذا امتحان خدا همواره از سر لطف است ؛ لکن موضع گیری منفی یک شخص در برابر امتحان الهی ، باعث می شود که آن امتحان ، زمینه سقوط او را فراهم کند. مثل کسی که اگر در امتحان مدرسه شرکت کرده و قبول شود ، به کلاس بالاتر راه پیدا می کند ؛ ولی اگر در امتحان حاضر نشود یا درجلسه امتحان ، سوالات را عمداً پاسخ ندهد یا آمادگی قبلی برای امتحان را فراهم نکرده باشد ، در آن صورت همان امتحان برای او سبب سقوط خواهد بود. در مورد گرفتار شدن مومنین به ابتلائات و بیماری ها در منابع روایی شیعه دلایل متعددی مطرح گردیده است ؛ که در اینجا به دو مورد اشاره می کنیم :الف : کفّاره گناهان و پاکی مومنان از گناهاناز پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله و سلم روایت است که فرمود : خداوند سوگند یاد کرده که هر گاه بخواهد بنده اى را از دنیا ببرد در حالیکه او را بیامرزد، و گناهانش را بریزد، در اینصورت یا بیمارش مى کند و یا روزیش را کم مى نماید و یا او را به ترسى مبتلا مى سازد؛ و اگر گناهى باقى بماند، مرگ را بر او سخت مى گرداند، تا گناهانش پاک گردد و با پاکى او را به بهشت داخل نماید.[1] ب : ارتقاء مقام و درجه مومنیناگر مومنی اهل گناه نبوده باشد در اینصورت خداوند وی را به بیماری ها و بلاها مبتلا می نماید تا اجر و قرب او در نزد خداوند بیشتر گردد .امام صادق علیه السّلام فرمودنده اند : « إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى لَیَتَعَاهَدُ الْمُؤْمِنَ بِالْبَلَاءِ إِمَّا بِمَرَضٍ فِی جَسَدِهِ أَوْ بِمُصِیبَةٍ فِی أَهْلٍ أَوْ مَالٍ أَوْ مُصِیبَةٍ مِنْ مَصَائِبِ الدُّنْیَا لِیَأْجُرَهُ عَلَیْهَا، خداوند متعال مؤمن را به مصیبت و بلاء گرفتار مى کند و او را به بیمارى در بدن مبتلا مى سازد و یا در مصیبت اهل و فرزند قرار مى دهد و یا یکى از مصیبت هاى دنیا را متوجه او مى کند تا او را پاداش دهد. »[2] و فرمودند: « إِنَّ فِی الْجَنَّةِ لَمَنْزِلَةً لَا یَبْلُغُهَا الْعَبْدُ إِلَّا بِبَلَاءٍ فِی جَسَدِه ، در بهشت مقامى هست که هیچ کس به آن جایگاه نمى رسد مگر اینکه در بدن خود ناراحتى و گرفتارى داشته باشد. »[3] بنابراین بر اساس آنچه که از معصومین علیهم السلام به ما رسیده ، دچار شدن افراد مومن به درد و بیماری قبل از مرگشان موجب پاک شدن گناهانشان می گردد و در صورتی که گناهی نداشته باشند منزلت آنها در نزد خداوند بالا خواهد رفت و به مقامهای والای بهشتی دست خواهند یافت . [1] ارشاد القلوب-ترجمه سلگى ج 1ص 473[2] بحار الأنوار ، ج 64، ص 237[3] بحار الأنوار ، ج 64، ص 237 .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه