با توجه به این‌که اسلام می‌گوید انسانها با هم برابرند پس چرا یک مسیحی یا یهودی را که اهل کتاب اند در گورستان مسلمانان نمی گذارند دفن شود؟ آیا حرف و عمل اسلام با هم فرق ندارد؟

از آغاز خلقت بشر خداوند همواره راهنماياني براي هدايت و راهنمايي بشر فرستاده است طوري که در طول تاريخ پيامبران بزرگي ظهور کردند که برخي از آنها صاحب شريعت و کتاب آسماني بودند و همه پيامبران اساس دعوتشان، يکتا پرستي و رستگاري انسان ها بوده است. قرآن که کتاب و معجزه آخرين پيامبر الهي است همه افراد بشر را مخلوق خداوند مي داند که تنها با درجه ايمان بين انسان ها تمايز قائل مي شود و می فرماید: «همانا گرامي ترين شما نزد خداوند پرهيزگارترين شماست». پس اين گونه نيست که همه افراد بشر يکي باشند بلکه افراد مؤمن با افراد بي دين و کافر از حيث ايمان تفاوت دارند. بنابراين امتياز اکتسابي تشرف به دين اسلام باعث مي شود که همان گونه که محدوديت هايي براي مسلمان ايجاد مي شود از امتيازاتي نيز بهره ببرد و کافر به جهت کفر بايد از بعضي امتيازات محروم گردد. مثل اين که مسلمان از کافر ارث مي برد امّا کافر از مسلمان ارث نمي برد. يکي از احکام هم عدم جواز دفن کافر در قبرستان مسلمين است چون قبرستان مسلمين قداست خاص خود را دارد و مورد احترام است و تخريب آن حرام است و... لذا در گورستان مسلمانان دفن غير مسلمان جايز نيست همان گونه که جسد مؤمن احترام دارد و نبايد در قبرستان کفار دفن شود. و اين گونه احکام تبعيض شمرده نمي شود و در معناي تبعيض بايد دقت بيشتري بشود. با اين وجود اسلام پيروان خود را به مدارا و بردباري با ديگر مردمان و پيروان اديان ديگر فراخوانده است. چنان چه امام علي ـ عليه السلام ـ در دوره حکومتش به مالک اشتر نخعي که براي حکمراني مصر انتخاب شده بود دستور مي دهند که با مردمان بدون در نظر گرفتن دين و آئين آنها به انصاف رفتار کن. مدارا و بردباري مسلمانان در طول تاريخ زبانزد همگان بوده، در اين زمينه قرآن کريم به ما تذکر مي دهد که اساس مدارا با پيروان اديان ديگر نبايد کسب رضايت ايشان باشد زيرا اين مسأله ما را به در آمدن به کيش و سلک آنان و در نهايت خروج از صراط مستقيم وا مي دارد. بلکه اساس محبت به ديگران و مدارا با آنان، بايد براي کسب رضاي خدا باشد در اين صورت از جرگه اسلام خارج نمي شود. اسلام اجازه نمي دهد که هرگز ديگران را به ديده تحقير نگريست. چرا که بسا در ميان آنان، بندگان حق جوئي باشند که به هر دليلي از رسيدن به حق بازمانده اند؛ امّا همين سعي و کوشش حق جويانه آنها رحمت خداوند را شامل آنان خواهد کرد. بنابراين دين اسلام هيچ کس را از حق انساني آن محروم نمي کند و عدم جواز دفن کافر در قبرستان مسلمين و يا بر عکس محروميت از حق انساني به شمار نمي آيد بلکه حدود هاي دين و مذهب چنين چيزي را اقتضاء مي کند که پيرو هر دين و مذهبي بايد بر مسلک و روش خود عمل کند. هر چند در روايات معصومين ـ عليهم السلام ـ دليلي بر عدم جواز دفن کافران در قبرستان مسلمين مشاهده نمي شود لکن علما اجماع دارند که نبايد کافر را در قبرستان مسلمين دفن کرد و اين امر هم به خاطر اين است که دفن آنان در قبرستان موجب مي شود که از مردار کافر مسلمين اذيت شوند. به هر حال در حکمت عدم جواز دفن کافر در قبرستان مسلمين و يا بر عکس مطالب زير قابل توجه مي باشد. 1. کفار نبايد اصرار داشته باشند که مرده هاي آنان در قبرستان مسلمين دفن شود چون از نظر آنان دفن کافر در قبرستان مسلمين امتياز به شمار نمي‌آيد؛ زيرا امتياز داشتن قبرستان مسلمين دليل بر امتياز دين اسلام مي شود که در اين صورت آنان ملتزم به قبولي دين اسلام مي گردند. بنابراين عدم جواز دفن کفار در قبرستان مسلمين چيزي است که خود کافران مي خواهند. 2. اختلاف مراسم دفن و کيفيت قبرها و روش دفن کردن بين اسلام و ساير اديان اقتضا مي کنند که بايد قبرستان هاي آنان از هم جدا باشند تا به راحتي به مراسم دفن و لوازم آن بپردازند و در قبرستان ها چند گانگي عمل و انجام مراسم به وجود نيايد. 3. خداوند متعال همه انسان‌ها را به عنوان بندگانش پذيرفته و لذا براي هدايت آنان پيامبران و کتاب هاي آسماني فرستاده تا به رستگاري واقعي برسند. بنابراين کساني که مطيع خداوند و تسليم او باشند قطعاً با کساني که دين خدا را نپذيرفته و از اطاعت او سرباز زده اند فرق مي کنند. پس همين گونه که در زندگي اجتماعي بين آنان حدّ و مرزي وجود دارد، اين حدّ و مرز با مردن از بين نمي رود و تا روز قيامت ادامه خواهد داشت. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه