امام زمان (عج) چگونه از دشمنان اهل‌بیت (ع) انتقام می‌گیرند؟

شرح پرسش:چگونه امام زمان (عج) بعد از ظهور، از آنان كه به حضرت زهرا (س) سيلي زده و خون امام حسين (ع) را ريخته اند انتقام مي گيرند؟ مگر نه اين كه آنها سالهاست كه در عالم قبر عذاب می‌شوند؟ آيا آنها زنده می‌گردند؟پاسخ:جهت يافتن پاسخ مورد نظر، بررسي چند نكته ضروري است: الف) چه كساني به دنيا باز مي گردند؟ در ادبيّاتِ معارفِ شيعه، چنين آمده است كه: پس از ظهور حضرت مهدي (عج) عده اي از خالص ترين مؤمنان و پليدترين كافران به دنيا «بازگشت» مي نمايند. چنين بازگشتي را «رَجعت» مي نامند و صرفاً شاملِ همان افرادي است كه ايمان يا كُفرشان در بالاترين درجه باشد و اگر شخصي به اين ميزان نرسيده باشد، در زُمرة «رَجعت يافتگان» نخواهد بود.[1] ب) آيا دشمنان حضرت زهرا و امام حسين ـ عليهما السلام ـ رَجعت مي كنند؟ جاي ترديد نيست كه ستمگران به اهل بيت ـ عليهم السلام ـ ، مصداق كُفر و شرك اند؛ تا جائي كه در احاديث آمده است: «هر كس در كفر دشمنان و ستمگران به ما اهل بيت شك كند، كافر است»![2] با در كنار هم قرار دادنِ اين پيام و روايت پيشين، نتيجه مي گيريم اين افراد ـ حتماً ـ به دنيا بازگشت كرده و به دست يداللهيِ حضرت مهدي ـ عليه السلام ـ به گوشه اي از جزايِ دنياييِ بَرخي اعمال خود مواجه مي شوند. از احاديث متعدّد استفاده مي شود كه: «اولين كار حضرت مهدي ـ عليه السلام ـ پس از ورود به مدينه، بيرون آوردن جنازة آن دو نفر ظالم و غاصبِ حق زهرا ـ سلام الله عليها ـ است. خلاصه مطلب اين مي باشد كه ايشان از مردم مي پرسند: آيا بين شما كسي هست كه آندو را بشناسد؟ در پاسخ مي گويند: ما آنها را از طريق اوصافشان مي شناسيم و كسي غير از آن دو نفر كنار جدّ به خاك سپرده نشده.... سپس ايشان ديوارهاي كنار قبر آندو را خراب مي كنند.... تا اينكه به جنازة آندو رسيده و جسد آنها را با همان صورت كه از دنيا رفته اند بيرون آورده و كفن را كنار مي زنند. امام به اذنِ خدا، آندو را زنده نموده و بر آنها لعن و نفرين مي نمايند... هر كس به اندازة دانه اي از دوستي و محبّت آنها به دل داشته باشد، آنجا عقيدة خود را ظاهر كند. آنگاه به امر حضرت، خلايق اجتماع مي كنند (تا شاهد محاكمة آندو باشند) سپس تمام رفتارهاي ناپسند آنها را در هر عصر و زماني، ذكر كرده و آنها نيز به جنايات خويش اعتراف مي كنند. به دستور حضرت، ابتدا حاضرين از آنها قصاص مي كنند. سپس حضرت امر مي فرمايند تا آتشي از زمين بيرون آيد كه اين همان آتشي است كه بَر در خانة حضرت فاطمه ـ سلام الله عليها ـ آورده بودند. و با همان هيزمي كه براي آتش زدن اهل بيت ـ عليهم السلام ـ جمع آوري كرده بودند ـ و نزد اهل بيت باقي مانده و از يكديگر ارث مي بَرند ـ آنها را آتش زده، پس دستور مي دهند كه بادي وزيده و خاكسترشان را به دريا ريخته و پراكنده نمايند». البته تصور نشود كه اين، آخرين عذابِ آندو است: حضرت امام جعفر صادق ـ عليه السلام ـ در اين رابطه چنين مي فرمايند: «هرگز!... به خدا سوگند كه «سيّداكبر» رسول خدا ـ صلي الله عليه و آله ـ و «صدّيق اكبر» اميرالمؤمنان و حضرت فاطمه و امام حسن و امام حسين و بقيّة ائمه هُدي ـ عليهم السلام ـ و تماميِ آنهايي كه ايمان خالص داشته اند و همة كساني كه كافر محض بوده اند برگشته و آنجا حاضر شده و قصاص مي گيرند. تا جائيكه در يك شبانه روز هزار مرتبه كشته مي شوند ولي باز به صورت نخست بر مي گردند.»[3] ج آنها در قبر به عذاب مي رسند، پس چرا باز هم در رَجعت متحمّل عذاب مي شوند؟ عدالت يعني: «حفظ تناسبات و اينكه هر چيز در جاي شايسته اش قرار گيرد». پس اگر دانش آموزي به گونه اي كامل به درس بپردازد، شايستة نمرة 20 است و در غير اين صورت، به همان ميزاني كه تلاش كرده به امتياز مي رسد. نكته اينجاست كه ما خيال مي كنيم: جنايت دشمنانِ حضرت زهرا ـ سلام الله عليها ـ همان سيليزدن به ايشان است و ظلم قاتلين حضرت امام حسين ـ عليه السلام ـ نيز، قتل ايشان مي باشد؟! در حاليكه عمق جنايت فراتر از شعاع دركِ ماست. حضرت امام محمد باقر ـ عليه السلام ـ پاسخ اين سؤال را چنين مي فرمايند: «آن دو اولين كساني هستند كه به ما ظلم كرده، حق ما را ربوده و بر ما چيره شدند. آندو دري از ظلم و ستم به رويِ ما گشودند كه تا قيامت بسته نخواهد شد. خداوند از ستمي كه در حق ما نمودند نگذرد و آنها را نيامرزد».[4] به عبارتي: آن «سيلي» نيز آغاز نبرد بي پاياني بود كه از دست پليد دوّمي شليك شد و تنها جنايت آندو نيست![5] تمام جنايات (حتي شهادت حضرت سيدالشهداء ـ عليه السلام ـ از روزِسقيفه و هم پيماني ِ شيطان صفتان جهت غصب حق امامت و مديريّت شايسته سالارِ معصومان، نشأت مي گيرد. حضرت امام جعفر صادق ـ عليه السلام ـ وزر و وبال همه را گردن آندو مي داند و مي فرمايد: «تا قيامت هر خون ناحقي كه ريخته شود، هر مالي كه از حرام كسب شود، و هر فحشايي كه مرتكب شوند همه بر گردن آن دو مي باشد، تا اين كه قائم آل محمد ـ صلي الله عليه و آله ـ به پاخيزد (و از اين اعمال جلوگيري كند). ما بني هاشم بزرگ و خُردسال خود را دستور مي دهيم كه آن دو را سَب نموده (و ناسزا) گويند و از آنها برائت و بيزاري جويند»[6] با اين حساب، دانسته مي شود كه جرم دشمنان اهل بيت ـ عليهم السلام ـ يكي و دو تا و صدتا و يك ميليون و يك ميليارد نيست بلكه به اندازه تمام گناهان صغيره و كبيره جن و انس (در طول زمان)، مرتكب فحشا و منكرند؛ و از اينروست كه حتّي قصاصِ در زمان رجعت نيز كافي نمي باشد! امام صادق ـ عليه السلام ـ فرمودند: محبت و ولايت اولياي الهي و برائت از دشمنان آنها واجب است. برائت از كساني كه به آل محمد ـ صلي الله عليه و آله ـ ستم كرده، هتك حرمت نموده، فَدَك و ميراث حضرت فاطمه ـ سلام الله عليها ـ را به زور گرفتند و حقوق آن حضرت و اميرالمؤمنين ـ عليه السلام ـ را به يغما بردند... (بحار10/ 356ـ226؛ عيون اخبار الرضا ـ عليه السلام ـ 2/ 126ـ124) پی نوشتها:[1] . انما يرجع الي الدنيا قيام القائم ـ عليه السلام ـ من محض الأيمان محضا او محض الكفر محضا. فاما من يَسوي هذين فلا رجوع لهم الي يوم الحساب. بحارالانوار، ج 6، ص 254، ب 8، ح 87؛ بحارالانوار، ج 53، ص 138. [2] . بحار، ج 27، ص 62؛ وسايل الشيعه، ج 28، ص 345؛ اعتقادات شيخ صدوق(ره) 80ـ79. [3] . ر.ك: احتجاج 449، اِعلام الوري 436، عيون ج 1، ص 58، كمال الدين 253ـ377، الهداية الكبري، 163، مثالب النواصب، 113، ارشاد القلوب ج2، ص 285، الايقاظ 287،‌ بحار 252ـ386، بحار ج 3، ص 277ـ276، و ج 36، ص 245، ج 52، ص 379 و 283، ج 53، ص 12ـ4. [4] . بحار 30/ 383. [5] . جنايات آنها را در كتاب «شهادت مادرم زهرا ـ سلام الله عليها ـ افسانه نيست!» مطالعه كنيد (با استفاده از منابع غير شيعي. [6] . بحار ج 47، ص 323، رِجال كَشّي، ص 206. منبع: اندیشه قم .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه