خدای متعال در سوره‌ی الرحمن می‌فرماید: «خلق الانسان من صلصال کالفخار و خلق الجان من مارج من نار» و از سوی دیگر هر دو موجود تکلیف دارند؛ چون اختیار دارند و در نتیجه بهشت و جهنم دارند. و از طرف دیگر خداوند در خصوص انسان می‌فرماید: «نفخت فیه من روحی»؛(از روح خودم در او دمیدم). پس نفخ روح در جنیان و دیگر موجودات از چه جانبی است؟ آیا آٔنان نیز مانند انسان، مشمول «نفخت فیه من روحی» می‌شوند؟!

به نظر می‌رسد جن نیز مانند انسان و مانند دیگر موجودات از روح الهی برخوردار است؛[1] نهایت این‌که آن روح الهی که در انسان دمیده شد، برتر از آن روح الهی است که در دیگر موجودات دمیده شده است؛[2] یعنی هر موجودی مطابق قابلیت خودشان از روح الهی متناسب برخوردار می‌شوند؛ و در همین راستا برتری روح الهی دمیده شده در انسان به اندازه‌ای است که گویا تنها روح انسان را می‌توان شایسته‌ی انتساب به خداوند دانست و خداوند برای نشان‌دادن شرافت روح دمیده شده در انسان، تنها روح او را به خود نسبت داده است. این‌که بعد از نفخ روح، خدا به فرشتگان و ابلیس که از جنیان برتر بود دستور داد که بر آدم سجده کنند، شاید دلیل بر آن باشد که نفخ روح - به معنایی که در این آیات وجود دارد - منحصر به آدم بوده است. به همین جهت در آیات و روایات، گزارشی مبنی بر این‌که در مورد جنیان نیز نفخ روح خدایی شده باشد یافت نشد. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه