مگر خداوند به کار و تلاش اهمیت زیادی نداده پس چرا عرفا با اینکه گوشه نشین بودند و فقط عبادت می کردند به خدا می رسیدند؟

در پاسخ به نکاتی توجه کنید: 1. این حکم در مورد عرفا کلیتی ندارد و بسیاری از بزرگان اهل کمال و معرفت اهل کار و کسب و زحمت برای رسیدن به روزی حلال بوده اند و شرایط و اوضاع فردی و اجتماعی این زمینه را برای برخی فراهم نکرده است . 2. انبیا و اولیای الهی که پیشگام و سلسله جنبنان عرفان و معرفت و کمال انسانی بوده اند اهل کار و تلاش و چوپانی و کشاورزی و مانند ان بوده اند و هر کدام از انها هم که به ظاهر به کاری مشغول نبوده اند به دلیل ایجاد مانع از طرف معاندان و دشمنان و مخالفان آنها بوده است . داستان چوپانی رسول خدا ص و عرق ریختن امام باقر ع در گرمای تابستان در حال زراعت و کشاورزی معروف است . 3. وصول به خداوند نه با گوشه نشینی و عبادت حاصل می شود و نه با کار و تلاش بلکه هر کدام از اینها زمینه ساز وصول و قرب الهی است . محور اصلی در وصول به حق معرفت و عبودیت و نفی خودیت و خود پرستی است و رسیدن به خدا از مسیر عبودیت و بندگی و معرفت خداوند و اطاعت الهی می گذرد و اطاعت الهی مصادیق فراوانی دارد . برخی با عبادت مخلصانه و عده ای با دستگیری از خلق و نیازمندان و گروهی با پا گذاشتن بر نفس و خواسته های خود ممکن است به قرب الهی نائل گردند . 4. وصول همه واصلان به خداوند یکسان نیست و از درجه یکسانی برخورد دار نیست مثلا نمی توان وصول جامع و تمام عیار معصومین ع را که بندگی آنها جامع و تمام عیار و در همه ابعاد بوده با وصول تربیت شدگان مکتب انها که این جامعیت را نداشته اند یکسان دانست . .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه