آیا این که برخی از علمای حال حاضر دارای موت اختیاری می باشند درست است لطفا دلیل بیاورید. آیا این افراد شناخته شده اند یا گمنام اند؟

معمولا بندگان صالح و مقرب خدا و آنانی که با خداوند رابطه خاص و سر و سری دارند نا شناخته هستند و کسانی از آنها هم که مشهور و شناخته شده هستند خود مایل به این شهرت و معروفیت نیستند و دیگران موجب شناخته شدن و معروف شدن آنها می باشند. حالات مردان خدا و اهل معرفت نیز معمولا پنهان و مخفی است و جز خواص و اهل کمال و آشنایان با این راه کسی از حالات آنها خبر ندارد و گاهی توسط همین افراد این حالات بیان و منتشر می گردد و مردم از آن آگاهی می یابند . مقامات وکمالاتی مانند موت اختیاری از این قبیل است و تنها با نقل و گزارش برخی از بزرگان این راه می توان به آن پی برد . علامه بزرگوار ، علامه طهرانی رحمة الله در کتاب روح مجرد مینویسند: روزی‌ در صحن‌ مطهّر، یکی‌ از تلامذة‌ مرحوم‌ قاضی‌ به‌ نام‌: علاّمة‌ لاهیجی‌ انصاری‌ که‌ برای‌ زیارت‌ مشرّف‌ شده‌ بود و با حضرت‌ آیة‌ الله‌ حاج‌ شیخ‌ عبّاس‌ در وسط‌ صحن‌ ملاقات‌ کرده‌ و دیده‌ بوسی‌ کردند ـ و من‌ هم‌ در آنوقت‌ در معیّت‌ ایشان‌ بودم‌ ـ در ضمن‌ احوالپرسی‌ها و مکالمات‌، از حضرت‌ آقای‌ سیّد هاشم‌ نام‌ برد و احوالپرسی‌ نمود؛ و در میان‌ سخنان‌ خود گفت‌: «مرحوم‌ قاضی‌ خیلی‌ به‌ ایشان‌ عنایت‌ داشت‌، و او را به‌ رفقای‌ سلوکی‌ معرّفی‌ نمی‌کرد؛ و بر حال‌ او ضَنَّت‌ داشت‌ که‌ مبادا رفقا مزاحم‌ او شوند. او تنها شاگردی‌ است‌ که‌ در زمان‌ حیات‌ مرحوم‌ قاضی‌ موت‌ اختیاری‌ داشته‌ است‌؛ بعضی‌ اوقات‌ ساعات‌ موت‌ او تا پنج‌ و شش‌ ساعت‌ طول‌ می‌کشید . و مرحوم‌ قاضی‌ می فرمود: سیّد هاشم‌ در توحید مانند سنّیها که‌ در سنّی‌گری‌ تعصّب‌ دارند، او در توحید ذات‌ حقّ متعصّب‌ است‌؛ و چنان‌ توحید را ذوق‌ کرده‌ و مسّ نموده‌ است‌ که‌ محال‌ است‌ چیزی‌ بتواند در آن‌ خلل‌ وارد سازد.» استاد مصباح یزدی از مرحوم آیت الله قوچانی(وصی مرحوم قاضی) نقل کرده اند که ایشان فرمود: وقتی که آقای بهجت خیلی جوان بودند و هنوز محاسنشان درست درنیامده بود، به مقاماتی رسیده بودند که ما به واسطه ارتباط نزدیک و رفاقت صمیمانه ای که داشتیم اطلاع پیدا کردیم، و ایشان از من عهد شرعی گرفتند تا زنده هستم آنها را جایی نقل نکنم. آقای مصباح اضافه کرده به نظرم همین موت اختیاری را مطرح می کردند. کسی که در آن سن به این مقامات رسیده باشد باید حدس زد که در سن هشتاد سالگی و بعد از یک عمر طولانی سیر و سلوک و استقامت در راه به چه مرحله ای از قرب خدا رسیده باشد. و همین باعث می شود که هر مومن پاک سرشتی که ایشان را می بیند مجذوب شود، مخصوصا آن حالات عبادی ایشان را، وکسی موفق بشود در نمازهای ایشان شرکت کند، مایه برکات بسیاری زیادی است . ر. ک: 1- روح مجرد ، علامه حسینی ؛2- رساله لب الباب ، علامه حسینی ، ص 78 .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه