آيا براي چشم برزخي دليل قرآني وجود دارد.؟

انسان هاي وارسته با دوري از سرگرمي هاي غير ضروري در دنيا و با رفتن به سوي تزكيه نفس و تعاليم برجسته ي الهي مي توانند به مقامي برسد كه قبل از قيامت و در همين دنيا آثار رفتار و كردارشان را ببينند و عذاب سخت الهي را مشاهده كنيد؛ چنان چه علامه طباطبائي در تفسير آيات 7 ـ 5 سوره ی تكاثر به اين مسأله اذعان مي كنند كه خداوند از اين كه فرمود: چنان نيست كه شما خيال مي كنيد، اگر شما علم يقيين داشتيد (افزون طلبي شما را از ياد خدا عافل نمي كرد) قطعاً شما جهنم را مي ديديد. و سپس (با ورود به آن) آن را به عين اليقين (و چشم ظاهري) خواهيد ديد. مراد اين است كه در اين دنيا هم مي توان جهنم را ديد. منتها چشم بصيرت مي خواهد و كارهاي نيكو. برخي از انسان ها نيز نتيجه رفتارشان را در هنگامه جان دادن خواهند ديد. چرا كه اين ها را دنيا فريفته بود و نتوانسته اند در لحظات زندگي با چشم بصيرت يا به تعبيري برزخي ثمره ي رفتارشان را ببينند و خداوند در وصف اين ها چنين ترسيم مي كند: آن ها كه به خود ظلم كرده اند، در هنگام جان دادن (و با ديدن نتيجه اعمال زشت شان) تسليم شده و مي گويند ما كار بدي نكرده ايم آري خداوند به آن چه انجام داده ايد آگاه است. اين افراد چون در زندگي خود با دروغ زندگي كرده اند حتي با ديدن واقعيات باز به دروغ مي گويند كه ما كار بدي انجام نداده ايم و در آيه ی 10 سوره ی منافقون نيز وقتي با چشم برزخي مي بينند كه اموال و دارائي شان سودي به آنها نمي كند مي گويند خدا يا چرا مرگ ما را تا خير نمي اندازي تا از اين دارائي صدقه داده و از نيكوكاران باشيم. در سوره ی قيامت نيز تا موقع نديدن نشانه هاي عذاب الهي ايمان نمي آورند، ولي وقتي با باز شدن چشم بصيرت در لحظه رسيدن جانشان ثمره كارهايشان را مي بينند، مي گويند: ما ايمان آورده ايم؛ ولي اين ايمان سودي نخواهد داشت. با اين بيان، از آيات قرآني استفاده مي شود كه انسان ها مي توانند بر اثر تقوي به درجاتي برسند كه ثمره كارشان را ببينند و هم در اثر غفلت فقط در لحظه مرگ مشاهده كنند، اما اين كه آيا مي توان به اعمال ديگر انسان ها نيز اشراف داشت و ديد و يا نه بايد گفت: خداوند ستار العيوب است و ديگران را نيز از عيب جويي بر حذر مي دارد و خدائي كه صفتش پوشش عيب بندگان خويش بوده و ديگران را به خاطر پرده دري مورد عتاب قرار مي دهد، ولي به بندگانش چنين اجازه اي دهد كه عيب ديگران را ببيند و اگر در روايات اسلامي مي بينيم كه حضرات معصومين از چنين موهبت الهي برخوردارند و تمام كارهاي بندگان را مي دانند، چنان چه امام ـ عليه السلام ـ نحن عين الله في خلقه: و مائيم چشم بصيرت خدا در خلقش. فقط براي تربيت جامعه و به نوعي معجزه الهي است كه خداوند با اين عنايت خواسته ائمه هدي ـ عليهم السلام ـ از قلب ديگران خبر دهند تا آن ها بيشتر به حقانيت دين خدا و رسالت و امامت پي ببرند. پس دلیل قرآنی چشم برزخی، همان طهارت باطن، بندگی کردن، صفا، اخلاص، صداقت، یکرنگی، خدمت رسانی و رعایت حلال حرام الهی است. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه