در قرآن آمده است :«وَ إِنْ مِنْ شَیْ‏ءٍ إِلاّ یُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَ لکِنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبیحَهُمْ ، و هر موجودی، تسبیح و حمد او می‏گوید؛ ولی شما تسبیح آنها را نمی‏فهمید»

تسبیح یعنی منزه دانستن خداوند از نقص و محدودیت و حمد یعنی خداوند را به خاطر کمالات ستودن و این که در آیه کریمه مورد اشاره هر دو کلمه آمده است نکته‏ای دارد:چون موجودی که خداوند را بحسب فهم خود به کمالی می‏ستاید نسبت به آن کمال به اندازه خود احاطه و اطلاع پیدا می‏کند و در این میان ممکن است تصور محدودیت خداوند را نموده و خدای سبحان را به اندازه‏ای که می‏فهمد بداند، بدین خاطر برای فرار از این محدود کردن اول « یُسَبِّحُ » آمده است  یعنی خداوند را از محدودیت منزه دانستنه و بعد او را به کمالات می ستاید (بحمد ربهم).  برای توضیح پیرامون چگونگی تسبیح موجودات می‏توانید کلمه (تسبیح موجودات) را در پایگاه حوزه نت، بخش جستجو دنبال کنید و یا این که مقاله‏ای به همین نام را در مجله مشکوة شماره 59 در قسمت مجلات (پایگاه حوزه نت) بخوانید . .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه