تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
عبدالله بن عامر بن کريز، پسر دائي عثمان و از استانداران و کارگزاران وي بود. وي در جنگ جمل همراه عايشه بود، اما در جنگ صفين شرکت نکرد و در دوران معاويه نيز مدتي حاکم بصره بود. عبدالله با زنش (دختر سهيل بن عمرو) اختلاف پيدا کرد و کار آن ها به طلاق انجاميد. امام حسن ـ عليه السلام ـ بعد از مدتي با همسر مطلقه او ازدواج کرد. روزي عبدالله براي انجام عمره عازم مکه و سپس مدينه شد. وي با امام حسن ـ عليه السلام ـ ملاقات کرد و از آن بزرگوار اجازه خواست تا با همسر مطلقه اش ديدار کند و امانتي را که نزد آن زن بوده از وي بستاند. امام ـ عليه السلام ـ پس از موافقت با ملاقات عبدالله و همسر مطلقه وي، آمادگي خود را براي طلاق زن مزبور اعلام فرمود و اضافه نمود که من موقتا او را تزويج نمودم تا پس از رفع کدورت (بين شما) او را طلاق بدهم و شما بتوانيد زندگي گرم زناشوئي خود را از نو شروع کنيد. نتيجه گيري از اين جريان و داستان به خوبي استفاده مي شود که تمام کارهاي امامان ـ عليهم السلام ـ و از جمله امام حسن ـ عليه السلام ـ براي رضاي خدا بوده و هيچ گونه حبّ نفسي در آن دخالت نداشته، به طوري که آن حضرت حاضر مي شود زن مزبور را طلاق دهد تا با شوهر قبليش ازدواج نمايد، هر چند که عبدالله از دوستداران اهل بيت ـ عليهم السلام ـ نبود و بلکه بيشتر متعلق به جناح مخالف ائمه ـ عليهم السلام ـ بود و سنگ آنها را به سينه مي زد و براي تحکيم پايه هاي قدرت نامشروع آنان مي کوشيد. .
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.