در مورد آیه ی ان الصلوه تنهی عن الفحشاء و المنکر چرا جنایتکاران کربلا همچون شمر، نمازشان آن ها را از انجام جنایتشان باز نداشت؟ البته شمر مثال است

خیلی از آنهایی که در واقعه روز دهم یا همان عاشورا حضور داشتند از جمله شمر، به برکت کشتن حسین علیه السلام در فرات غسل کردند و برخی روزه گرفتند؛ چرا؟ چون عملی  را که انجام میدادند عین حقیقت اسلام می دانستند و اتفاقا عقیده داشتند که دارند اسلام رو اجرا می کنند؛ اما این مسئله از کجا نشات گرفته است؟ این سوال مهمی است که باید بهش پرداخته شود.  چیزی که در تواریخ امده است؛ او کسی است که در صفین در کنار امام علی علیه السلام بر علیه معاویه شمشیر می زند . مجروح می شود و به درجه جانبازی می رسد. فکر نکنید شمر اهل نماز و روزه نبوده و یا از آن دسته آدم هایی بوده که عرق می خوردند، عربده می کشیدند؛ شمر و بسیاری دیگر که آن طرف ایستاده اند، آدم هایی هستند که پیشانی پینه بسته داشتند! بسیاری از آن ها اهل تهجد بودند. در ظهر عاشورا وقتی ابا عبدالله برای نماز خواندن، اذان می گفتند؛ فکر نکنید در آن طرف کسی نماز نمی خواند. آن ها هم نماز می خواندند! برخی از این افراد به ابا عبدالله علیه السلام می گویند که نماز شما قبول نیست! و حبیب به آن ها می گوید: «نماز شما قبول است؟!» درگیری می شود. حبیب به شهادت می رسد. حبیب پیش از نماز ظهر ابا عبدالله به شهادت رسیدند. ما در کربلا به کلاس شمر شناسی نیاز داریم. یک کلاس به عنوان تحلیل شخصیت شمر! شمری که شانزده بار به مکه رفته، جانباز امیر المومنین بود، کسی که در کنار مولا زخمی شده بود، چه شد که فرمانده جنگ حضرت علی علیه السلام به این جا رسید؟ نماز با همه اون همه مستحباتش نتوانست به شمر کمک کند، همان طور که حفظ قرآن و صوت قرآن و خواندن نماز شب و پیشانی پینه بسته خوارج نتوانست به آن ها در نهروان کمک کند. در روایت داریم که خداوند اگر دو رکعت نماز از ما قبول کند گویی همه نمازهای ما بواسطه اون دو رکعت نماز قبول شده است. حال سوال این جا است؛ وقتی نمازی قبول نشد ایا می تونه تنهی عن الفحشاء و المنکر باشد؟ ایا نماز بی ولایت اهل بیت علیهم السلام دارای اون روح عبادت و اثر بخشی است؟ مسلما نمازی که روح نداشته باشد نماز نیست و صرفا خم و راست شدنی بیش نیست. نه تنها نماز بلکه توحید که رکن اصلی اعتقادات دینی است بدون ولایت، بی معنی است لذاست که حضرت رضا ع در حدیث سلسله الذهب بعد از اینکه کلمه لا اله الا الله یعنی همان کلمه توحید را حصن الهی می دانند که هرکس وارد آن شد از عذاب الهی ایمن می گردد بعداز مدتی سر مبارک را از کجاوه بیرون می آورند و می گویند بشروطها و انا من شروطها یعنی اینکه کلمه توحید حصن الهی باشد دارای شروطی است که از جمله آن شروطف من (ولایت) است. .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه