اگر لذت‌های بهشت ملال آور نیست چگونه بهشتییان از لذتی دست کشیده و به لذت دیگر می‌پردازند؟

به نظر می رسد منشأ این سؤال نوعی سنجش میان ویژگی های دنیا با مسایل آخرت و معیار و مقیاس قرار دادن ویژگی های دنیا است. نقصان‌، عیب، مرض‌، مرگ‌، سستی، کژی‌ و کاستیِ مخصوص این‌ عالم است، در حالی که بر اساس آیات و روایات، خصوصیات و ویژگی های عالم آخرت مطابق با این دنیا نیست.دست کشیدن از لذتی و پرداختن به لذت دیگر (اگر در بهشت دست کشیدن وجود داشته باشد)، به جهت خسته شدن از نعمت نیست بلکه به جهت تازگی لذات و تنوع نعمتها است. بهشت کمال مطلوب همه پیامبران و پیشوایان و مؤمنان است. به تعبیر امیر المومنین(ع) اگر به دیده ی دل بنگرى بدان چه از بهشت‏ برایت ‏ستایند، از آنچه در دنیاست هر چند بدیع و زیباست، دل برکنى.انسان بهشتی، پویاست زیرا دائماً در معرض تجلیات گوناگون قرار دارد، از تجلیات جسمانی به رضوان الهی صعود می‏کند و در فضای ربوبیت حق به تماشای آفرینش می‌‏نشیند.نکته دیگر این که اساس لذت برای یک انسان بهشتی، آن است‏ که الآن مهمان خالق خودش گشته و بر سر سفره او نشسته است، یعنی‏ با آن حقیقت پیوند خورده است و از این روست که دیگر مسئله خستگی، دیگر معنایی ندارد. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه