گناهانی که در جامعه و از اشخاصی که نمیشناسیم میبینیم اگر ان را برایدیگر افراد ذکر کنیم آیا مرتکب گناه شده ایم؟

عالمان اخلاقی در تعریف غیبت گفته اند: غیبت عبارت است از: « بدگویى و پرده درى نسبت به حیثیت و آبروى افراد، یعنی در غیاب شخصى کارهاى بد و ناپسند شخصی و یا عیوب و نقائص جسمى و اخلاقى او را به گونه اى براى کسانی که او را می شناسند، بازگو کنند که اگر به گوشش برسد، ناراحت شود.»بنابراین بیان عیب کسی به گونه ای که آن فرد اصلا شناخته نشود و معلوم نباشد صحبت در باره چه کسی است غیبت نیست ولی ترک آن بهتر و شایسته تر است زیرا انسان را به سمت و سوی غیبت می کشاند. اگر چه غیبت نیست، اما باید توجه داشت که این گناه، اشاعه فحشا نباشد. به گونه ای که باعث از بین رفتن قبح ان گناه شود.   متأسفانه برخی گناهان علنی است مانند بد حجابی،که ذکر آن اشکال ندارد.   اما برخی گناهان، که بعضی انجام می دهند، پنهانی است و علنی نمی باشد. این نشان می دهد که این معاصی هنوز، رایج نشده،‌لذا باید از ذکر آنها خودداری شود مگر در صورت ضرورت و برای پیدا کردن راه حلی برای رفع مشکل. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه