منظور از این که شیطان دشمنی آشکار است (عدواً مبیناً) چیست؟

شیطان همواره دشمن دیرینة انسان بوده و هیچ گاه انسان از حیله ها و خواطر شیطانی در امان نیست. شیطان بنابر آیات الهی دشمن قسم خوردة انسان است تا او را به هر طریق به گمراهی بکشاند. شیطان گفت: "فبعزّتک لاغوینّهم إلاّ عبادک منهم المخلصین؛ به عزّت و جلالت قسم! که همة انسان ها را غوا می کنم مگر بندگان مخلص درگاهت را". عداوت و دشمنی او از روز آفرینش آدم شروع شد و هنگامی که به خاطر عدم تسلیم در برابر فرمان الهی در مورد سجده بر آدم از درگاه قدس خداوند رانده شد سوگند یاد کرد که برای همیشه کمر دشمنی نسبت به آدم و فرزندانش خواهد بست. خداوند در قرآن بارها تعابیر مختلف، شیطان را دشمن دیرینه و آشکار معرفی کرده و مبارزه با این دشمن را متذکر شده است: "إنّ الشّیطان لکم عدوٌّ فاتّخذوه عدوّاً؛ همان شیطان دشمن شما است. پس او را دشمن خود بگیرید". البته شیطان اختصاص به شیطانی که از طائفة جنّ بوده و به او ابلیس می گفتند ندارد بلکه شیطان هایی از جنس انسان بسیارند که آدم ها را منحرف می کنند و با فساد و فحشا و منکرات مردم را گمراه می کنند، نیز با وعده و وعید و فریب کاری، انسان های کم تجربه را به دام می اندازند. آنان شیطنت را مدیریت می کنند و زشتی ها و پلیدی ها، را خوب و زیبا جلوه می دهند و راه را برای تسلط هواهای نفسانی باز می کنند.[1] انسان باید بداند که نفوذ افکار و اعمال شیطانی گاه به صورت تدریجی و کم رنگ است و اگر در همان گام های نخست کنترل نشود وقتی متوجه می گردد که کار از کار گذشته است. بنابراین هنگامی که نخستین وسوسه های اشاعة فحشا یا هر گناه دیگر آشکار می شود باید همان جا در مقابل آن ایستاد تا آلودگی گسترش پیدا نکند. شیطان که به معنای هر موجود موذی و تبهکار و ویرانگر تفسیر می شود هرگز انسان پاک را یک مرتبه به آغوش فساد نمی افکند بلکه کم کم و تدریجاً ابتدا با معاشرت و دوستی،‌ بعد با ایجاد شبهات، سپس با تشویق به ارتکاب گناهان کوچک، سپس با تشویق به گناهان بزرگ، انسان را به سقوط و نا بودی می کشاند. قرآن شیطان را دشمن آشکار انسان نامیده است. کلمة "مبین" گرچه از باب افعال است ولی این کلمه لازم و متعدی به کار رفته است و در این جا لازم و به معنای آشکار است، نه به معنای آشکار کننده.[2] .

موتور جستجوی پرسش و پاسخ دینی امین

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/03

لینک کوتاه