فلسفه قرباني در حج چيست؟

قرباني كردن در واقع نوعي جهاد با نفس درجهت زدودن تعلقات و وابستگي هاي دنيايي و مادي و رهايي از زندان مال پرستي و دنياطلبي است . به قول حافظ: غلام هست آنم كه زير چرخ كبود زهر چه رنگ تعلق پذير آزا بنابراين قرباني نمادي از قرباني كردن هواهاي نفساني و ذبح نفس اماره است . دستور خداوند به حضرت ابراهيم (ع ) در مورد ذبح حضرت اسماعيل (ع ) از احكامي است كه به اصطلاح اصدليين ((مصلحت در نفس امر است , نه در متعلق آن )); يعني , خداوند نمي خواهد كه اهريمن ذبح شود; بلكه حكمت اين دستور آن است حضرت ابراهيم (ع ) در پرتو اين عمل با سرسخت ترين و ريشه دارترين عامل تعلق نفس كه حسب فرزند است مبارزه كند و با اطاعت از خدا, تعلق نفساني را ريشه كن سازد. از طرف ديگر, حضرت اسماعيل (ع ) نيز با آماده شدن براي قرباني , با خودخواهي و حب نفس خود مبارزه مي كند و هر دو با تمام وجود الهي مي شوند. بنابراين دستور ياد شده , نقش تربيتي بزرگي در جهت رهايي از زندان نفس و تعلقات آن دو پيامبر (ع ) داشته و مقام و منزلت آنان را نزد خداوند بالاتر برده است ; بدون آن كه عملا اسماعيل كشته شود. www.eporsesh.com .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه