برخی همه‌ی نعمت‌های بهشت را به نعمت‌های معنوی تأویل می‌کنند. آیا نعمت مادی در بهشت نداریم؟ به عنوان نمونه، این افراد «میوه» را به کشفیات معنوی و «گوشت پرنده» را به دقایق معنوی و «حور عین» را به تجلی صفات خدا تفسیر می‌کنند. طبق این نظریه، اگر کسی نعمتی مادی هم خواست، در بهشت موجود نخواهد بود؟!یکی از عبارات ناظر به چنین نظریه‌ای این است:«فاکهه» صورت کشفیات معنوی است که واجد جمیع کمالات است. و «لَحم طیر» صورت لطائف حِکْمی و دقائق معانی معنوی است؛ یعنی اهل فنا و قرب در قیامت به هر کشفی و به هر حکمتی که خواستند، می‌نگرند و آن‌را می‌یابند و حاصل به ‌کاربردن قوای نفس در راه خدا و در اختیار گرفتن خطورات نفس، ظهور این کشفیات معنوی است و «حورٌ عین» صورت تجلیات صفات کمالیه حق برای مؤمنان است. در سایه‌ی درخت سدری قرار دارند که تیغ ندارد. آن درخت که صورت اعمال معنوی است از تضاد و تیغ هر هوس مبرا است و صورت افکار و عقاید حکیمانه‌ اصحاب یمین است که در عمل آنها تجلی ‌کرد. عمده آن است که متوجه شوی اصحاب یمین در سدر مخضود هستند؛ یعنی داخل چنین مقامی هستند.

بر اساس نظریه‌ی معاد جسمانی که برگرفته از آیات و روایات است؛ انسان همان‌گونه که در دنیا از جسم و روح تشکیل یافته، در عالم آخرت نیز از جسم و روح، برخوردار است؛ از این‌رو نعمت‌ها و عذاب‌های عالم آخرت نیز مانند نعمت‌ها و عذاب‌های دنیا بر دو گونه‌اند: برخی جسمانی و برخی معنوی هستند. البته مقصود از جسمانی‌بودن برخی از نعمت‌ها یا عذاب‌های آخرت این است که دارای اوصافی مشابه نعمت‌ها و عذاب‌های دنیایی است، هر چند تفاوت فراوانی با هم دارند.[1] بنابراین - بدون آن‌که استناد این نظریه به برخی افراد را تأیید کنیم - تفسیر و تأویل تمام نعمت‌های بهشتی به لذت‌های معنوی و روحانی مخالف با ظاهر آیات و روایات است. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه