این حرف ریشه در کلام گروهی از مستسرقان و خاورشناسان آلمانی و یهودی است ؛ «نولدکه»درباره شخص پیغمبر(ص) می‌گوید آن حضرت مبتلا به صرع بود! و آن‌چه را که وی وحی می‌نامید همان سخنانی بوده که در پی نوبه‌های صرع بر او فرود می‌آمد! پیغمبر در حالت صرع، تعادل خود را از دست می‌داد، عرق می‌کرد و دچار تشنجات بسیاری می‌شد , چون بهبود می یافت ادعا می‌کرد به او وحی شده است و سپس آن‌چه را که وحی پروردگارش می‌پنداشت، بر مؤمنان می‌خواند.

این حرف ریشه در کلام گروهی از مستسرقان و خاورشناسان آلمانی و یهودی است ؛ «نولدکه»درباره شخص پیغمبر(ص) می‌گوید آن حضرت مبتلا به صرع بود! و آن‌چه را که وی وحی می‌نامید همان سخنانی بوده که در پی نوبه‌های صرع بر او فرود می‌آمد! پیغمبر در حالت صرع، تعادل خود را از دست می‌داد، عرق می‌کرد و دچار تشنجات بسیاری می‌شد , چون بهبود می یافت ادعا می‌کرد به او وحی شده است و سپس آن‌چه را که وحی پروردگارش می‌پنداشت، بر مؤمنان می‌خواند. گروهی از خاورشناسان منصف چون«ویلیام مویر» در کتاب خود به نام زندگی محمد به این ادعاهای دروغین پاسخ گفته‌اند. مویر سخنان این مستشرقان را فرار از بحث استوار علمی تلقی کرده است. او ضمن نفی حالات صرع می‌گوید: کسی که به صرع مبتلاست از آن‌چه که در اثنای این حالت بر او واقع می‌شود چیزی به یاد نمی‌آورد. زیرا حرکت شعور و اندیشه کاملاً در این حالت متوقف می‌ماند. زیرا صرع نوعی نارسایی و ناتوانی عصبی است که با بی هوشی همراه می باشد و حمله صرع به دلیل قطع ناگهانی فعالیت الکتریکی مغز به وجود می آید. وقتی پیغام ها از سلول های مغز عبور می کنند و ناگهان به صورت آنی متوقف می شوند، این توقف پیام ها باعث پریشانی و آشفتگی می گردد و در نتیجه صرع به وجود می آید. بنابراینٰ مبدع سوال نه از صرع چیزی می داند و نه از وحی؛ ولحن سوال نیز حاکی از تعصب شدید یا عدم تعادل روحی و روانی اوست . .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه