شرک یعنی چه آیا با توجه به اینکه در قرآن آیاتی راجع به شرک پرستش وشفاعت کنندگان آمده آیا این موضوع شامل پیامبر(ص) و امامان(ع) می شود چرا؟

شرک؛ یعنی، چیزی را همتا و در عرض خدا قراردادن، و آن اقسامی دارد، از جمله: 1- شرک ذاتی؛ یعنی، چیزی را در وجود مساوی با خدا نشاندن؛ مانند قرائتی از ثنویت زرتشتی که اعتقاد به دو واجب الوجود، یعنی: «سپنت مئنو» و «انگره مئنو» را شامل است. 2- شرک در افعال؛ یعنی، چیزی را در عمل و تأثیر هم ردیف خدا و مستقل از او دانستن، مانند قرائت دیگری از ثنویت زرتشتی که «یزدان» را فاعل و خالق خیرات می داند، و «اهریمن» را خالق شر، هر چند معتقد به وجوب ذاتی و استقلال وجودی اهریمن نباشد. 3- شرک در پرستش و عبودیت؛ یعنی، به جای خدا یا در کنار او، دیگری را پرستیدن و معبود قراردادن. هیچ یک از اقسام سه گانه شرک در مورد پیامبر(ص) و امامان(ع) وجود ندراد؛ زیرا هیچ مسلمانی قائل به استقلال ذاتی و فعلی آنان از خدا نیست. از طرف دیگر هیچ کس آنان را معبود نمی داند و مورد پرستش قرار نمی دهد، بلکه اگر کسی چنین کند، همه مسلمانان او را نجس می شمرند. فرق اساسی بین پرستش بت ها و شفاعت خواستن از معصومین این است که: اولاً ، بت پرستان، بت های خود را شفیع مستقل می دانستند؛ یعنی، نوعی تأثیر فاعلی استقلالی برای آنها قائل بودند، در حالی که هیچ مسلمانی قائل به استقلال معصومین در شفاعت نیست؛ بلکه همگان شفاعت آنها را به اذن خدا و در چارچوب خواست و اراده حق تعالی قبول دارند. ثانیاً: شفیع باید مورد قبول مشفوع عنده (خدا) باشد. بت پرستان اموری را شفیع می دانستند که خداوند شفاعتشان را نفی فرموده است، ولی شفاعت معصومین(ع) براساس ادله شرعی ثابت و مورد قبول حق تعالی است. برای آگاهی بیشتر ر. ک : شفاعت، جعفر سبحانی آیین وهابیت، جعفر سبحانی .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه