من مدتی است که نمازهام رو درمسجدبه جماعت میخونم وبه علت فاصله زیاد تامسجد مردم زیادی من راهنگام رفتن به مسجد میبینند، حال مدتی است که فکر میکنم رفتنم به مسجد از روی ریا هست،و سر دوراهی قرار گرفته ام و نمیدانم این فکر ناشی ازعقل است یا دسیسه شیطان برای اینکه دیگر مسجد نروم. لطفا راهنمایی ام کنید.

سلام ما خدمت دانشجوئی که نگران دسیسه ها و دام ها ی شیطان بوده و همواره هوشیار زندگی می کند تا در دام او گرفتار نشود سؤال: آیا ابلیس در وسوسه کردن ما تعارف دارد یا جدی است؟ آیا ابلیس در وسوسه کردن ما اوقات و مکانهای خاصی را تعیین می کند یا همیشه در کمین است؟ آیا خدا به شیطان در وسوسه کردن اجازه تام داده یا مواردی را استثناء کرده؟جواب: لطفا مکالمه بین خدا و ابلیس را در سوره ص توجه فرمائید: قالَ یا إِبْلیسُ ما مَنَعَکَ أَنْ تَسْجُدَ لِما خَلَقْتُ بِیَدَیَّ أَسْتَکْبَرْتَ أَمْ کُنْتَ مِنَ الْعالینَ (75)قالَ أَنَا خَیْرٌ مِنْهُ خَلَقْتَنی مِنْ نارٍ وَ خَلَقْتَهُ مِنْ طینٍ (76)قالَ فَاخْرُجْ مِنْها فَإِنَّکَ رَجیمٌ (77)وَ إِنَّ عَلَیْکَ لَعْنَتی إِلى یَوْمِ الدِّینِ (78)قالَ رَبِّ فَأَنْظِرْنی إِلى یَوْمِ یُبْعَثُونَ (79)قالَ فَإِنَّکَ مِنَ الْمُنْظَرینَ (80)إِلى یَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ (81)قالَ فَبِعِزَّتِکَ لَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعینَ (82)إِلاَّ عِبادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصینَ (83)قالَ فَالْحَقُّ وَ الْحَقَّ أَقُولُ (84)لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنْکَ وَ مِمَّنْ تَبِعَکَ مِنْهُمْ أَجْمَعینَ (85) فرمود: «اى ابلیس، چه چیز تو را مانع شد که براى چیزى که به دستان قدرت خویش خلق کردم سجده آورى؟ آیا تکبّر نمودى یا از [جمله] برترىجویانى؟»گفت: «من از او بهترم؛ مرا از آتش آفریدهاى و او را از گِل آفریدهاى.»فرمود: «پس، از آن [مقام] بیرون شو، که تو راندهاى.و تا روز جزا لعنت من بر تو باد.»گفت: «پروردگارا، پس مرا تا روزى که برانگیخته مىشوند مهلت ده.»فرمود: «در حقیقت، تو از مهلتیافتگانى،تا روز معیّنِ معلوم.»[شیطان] گفت: «پس به عزّت تو سوگند که همگى را جدّاً از راه به در مىبرم،مگر آن بندگان پاکدل تو را.»فرمود: «حقّ [از من] است و حق را مىگویم:هرآینه جهنّم را از تو و از هر کس از آنان که تو را پیروى کند، از همگىشان، خواهم انباشت.»آری عرضم از آیه ی 79 تا 82 است که در آن ابلیس از خدای متعال اذن می خواهد و خدا به او اذان می دهد و مقابل این اذان ابلیس به خدا قول می دهد که تمامی بندگان را وسوسه کند و باید توجه داشت که این وسوسه عام است و محدود به زمان و مکان خاصی نمی شود بنابراین شما که می فرمائید اگر مسجد نروم مشکل ریا حل می شود باید گفت که: اولا: مگر شیطان در منزل نیست مگر شیطان بلد نیست در غیر مسجد با گناه دیگری شما را گمراه کند؟ پس چه در مسجد باشید و چه هر کجا(حتی داخل کعبه و یا داخل ضریح امام حسین (علیه السلام)) باز از وساوس شیطان در امان نیستید و نرفتن شما به مسجد تنها پاک کردن صورت مسئله است نه حل آن و نیز فرار کردن از یک دام شیطان است نه همه ی دامهای آن ثانیا: (خیلی ببخشید) مگر چه کاری را انجام می دهی که احساس غرور بکنی تا ریا شود آیا چیزی به غیر از وظیفه ات را انجام می دهی تا در اثر آن عجب پیدا کنی؟ این دام شیطان است تا اعمال ما را بزرگ کند تا به گناه عجب گرفتارمان کند ثالثا: شما از کجا می دانید که مردم شما را به چشم انسانی نگاه می کنند که به مسجد می رود؟و او فردی مهذب است؟ بابا مردم بی خیال این حرفها هستند و اتفاقا در این زمانه کاملا عکس است یعنی خیلی ها در کنار مسجد هستند و صدای اذان را می شنوند اما نه تنها به مسجد نمی آیند بلکه نماز خواندن بلد نیستند و یا شاید گروهی هم اصلا اعتقادی به نماز و خم و راست شدن این چنینی ندارند. باز می گویم اینها دسیسه ی شیطان است در آخر اگر تقاضا می کنم که بعد از خواندن مطلب ذیل، وضعیت نماز و عباداتتان را ارزیابی کنید و ببینید از بیست به خودتتان نمره ی چند می دهید: امام خمینی می گوید: «من اکنون خود شما را در این سؤالى که مىخواهم بکنم حکم قرار مىدهم و از شما به نظر انصاف، بعد از فکر و تأمّل، تصدیق مىخواهم. و آن سؤال این است که اگر نبى اکرم، صلوات اللّه علیه و آله، که صادق و مصدّق است، به شما خبر دهد که اگر در تمام عمر عبادت خدا کنید و اطاعت اوامر او نمایید و ترک شهوات و خواهش نفس نمایید، یا در تمام عمر خلاف گفته او کنید و مطابق میل نفسانى و شهوات خود رفتار کنید، در درجات آخرت شما فرقى نمىکند و در هر صورت شما اهل نجات هستید و بهشت خواهید رفت و از عذاب ایمن خواهید بود، نماز کنید یا زنا کنید تفاوتى ندارد، ولى رضاى حق تعالى فقط در این است که شما عبادت او کنید و ثنا و مدح او نمایید و ترک شهوات خود و میلهاى نفسانى را در این عالم نمایید، در مقابل این هم اجرى نمىدهند و ثوابى عطا نمىکنند، آیا شما از اهل معصیت مىشدید یا اهل عبادت؟ شما ترک شهوات مىکردید، و لذات نفسانى را بر خود براى رضاى حق تعالى و خاطر خواهى او حرام مىکردید یا نه؟ شما باز مواظبت به مستحبات و جمعه و جماعات مىنمودید یا منغمر در شهوات و ملازم لهو و لعب و تغنیات و غیر ذلک مىگردیدید؟ با یک نظر انصاف بدون ظاهر سازى و ریاکارى جواب دهید. بنده از خودم و کسانى که مثل خودم هستند خبر مىدهم که اهل معصیت مىشدیم و اطاعات را تارک و فاعل مشتهیات نفسانى مىشدیم.پس، از این نتیجه حاصل شد که تمام کارهاى ما براى لذات نفسانى و براى اداره کردن بطن و فرج است. ما شکم پرست و شهوت پرستیم: ترک لذت براى لذت بزرگتر مىکنیم. وجهه نظر و قبله آمال ما راه انداختن بساط شهوات است.نماز که معراج قرب الهى است ما به جا مىآوریم براى قرب به زنهاى بهشت! ربطى به تقرب حق ندارد، مربوط به اطاعت امر نیست، با رضاى خدا هزاران فرسنگ دور است.اى بیچاره بی خبر از معارف الهیه که جز اداره شهوت و غضب خود چیز دیگر نمىفهمى، تو مقدس مواظب به ذکر و ورد و مستحبات و واجبات و تارک مکروهات و محرمات و متخلق به اخلاق حسنه و متجنب از سیّئات اخلاق، در ترازوى انصاف بگذار کارهایى را که مىکنى از براى رسیدن به شهوات نفسانى و نشستن بر تختهاى زمردین و هماغوش شدن با لعبت هاى شوخ و شنگ بهشتى و پوشیدن لباسهاى حریر و استبرق و سکنى کردن در قصرهاى نیکو منظر و رسیدن به آرزوهاى نفسانى، آیا باید اینها را، که تمام براى خودخواهى و پرستش نفس است، به خدا نسبت داد و پرستش حق دانست؟ آیا شما با عملهاى که براى مزد کار مىکند چه فرقى دارید که اگر او بگوید من محض صاحب کار این عمل را کردم، او را تکذیب مىکنید؟ آیا شما دروغگو نیستید که مىگویید نماز مىکنم براى تقرب به خدا؟ آیا این نماز شما براى نزدیکى به خداست، یا براى تقرب به زنهاى بهشت است و رسیدن به شهوات است؟ فاش بگویم، پیش عرفاى باللّه و اولیاء خدا تمام این عبادات ما از گناهان کبیره است. بیچاره، در حضور حضرت حق جل جلاله و در محضر ملائکه مقربین او بر خلاف رضاى حق رفتار مىکنى، و عبادتى که معراج قرب حق است براى نفس اماره و شیطان مىکنى، آن وقت حیا نکرده در هر عبادت چندین دروغ در محضر ربوبیت و ملائکه مقربین مىگویى و چندین افترا مىزنى و منت گذارى هم مىکنى و عجب و تدلّل هم مىنمایى و خجالت هم نمىکشى. این عبادت من و تو با معصیت اهل عصیان، که اشد آنها ریا است، چه فرقى دارد؟ زیرا که ریا شرک است و بدى و بزرگى آن از جهت آن است که عبادت را براى خدا نکردى. تمام عبادات ما شرک محض است و شائبه، خلوص و اخلاص در آن نیست، بلکه رضاى خدا به طریق اشتراک هم در آن مدخلیت ندارد، فقط براى شهوات و تعمیر [و] اداره بطن و فرج است.اى عزیز، نمازى که براى خاطر خواهى زن باشد- چه زن دنیایى یا بهشتى- این نماز براى خدا نیست، نمازى که براى رسیدن به آمال دنیا باشد یا آمال آخرت به خدا ارتباط ندارد، پس چرا این قدر ناز و غمزه فروشى مىکنى و عشوه و غنج و دلال مىکنى، به بندگان خدا به نظر حقارت نگاه مىکنى، خود را از خاصّان درگاه حق حساب مىکنى؟ بیچاره، تو با همین نماز مستحق عذابى و مستوجب زنجیر هفتاد ذراعى هستى! پس چرا خود را طلبکار مىدانى، و براى خود در همین طلبکارى و تدلّل و عجب عذابى دیگر تهیه مىکنى؟ تو اعمالى را که مأمورى بکن و متوجه باش که از براى خدا نیست (چهل حدیث ص 72)وضع ما که چندان خوب نیست. انشاء شما بیست می گیرید. التماس دعا .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه