آیا این مغایر با رحمت الهی نیست که ما دعای بدی کنیم و به مصلحت ما نباشد اما خدا آن را استجابت کند ؟

ما باید ببینیم چکار کرده و در چه سنتی قرار گرفته ایم که اینگونه شده است . جایی وجود ندارد که خداوند حضور نداشته باشد . اینطور نیست که شمر و یزید به جایی بروند که از خدا دور باشند. ولی امام حسین (ع) به جایی برسد که خدا وجود دارد . بلکه همه ی انسان ها به سوی خدا بازگشت می کنند . خوب ها شامل رحمت الهی شده و بدها نیزغضب الهی را می چشند. گاهی دعاهای ما در کانال همان سنت ها مستجاب می شود اما ما متوجه نمی شویم . چون یک مقدار ظاهر بین هستیم . مثلاً من در بچگی از خداوند خواستم که خدایا دست من را گرفته و مرا کمک کن . حالا در جوانی خود دعا می کنم که خدایا این دانشگاه و این رشته قبول شوم اما مستجاب نمی شود . بعد از خداوند گله مند می شوم که چرا حرف های من را اهمیت نمی دهد . متوجه نمی شوم که این اتفاقاتی که رخ می دهد در واقع استجابت دعای الهی است که در نوجوانی خود کرده ایم . کمک خداوند این بوده که این رشته ای که ما فکر می کرده ایم خوب است ، قبول نشویم . یا به این دانشگاه خاص نرویم . در واقع دعای ما اینگونه مستجاب می شود اما متوجه نمی شویم . و فکر می کنیم که خداوند به ما نگاه نکرده و توجه ندارد . .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه