می خواستم بدانم که مگر این آیه که”الیس الله بکاف عبده“ دلیل بر کافی بودن خدا نیست؟ پس چرا ما از کسانی دیگر مانند ابوالفضل، یا علی استمداد می طلبیم؟

خداوند می فرماید: " أَ لَیْس اللَّهُ بِکافٍ عَبْدَهُ وَ یخَوِّفُونَک بِالَّذِینَ مِن دُونِهِ وَ مَن یُضلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ - [i] " آیا خداوند برای (نجات و دفاع از) بنده‏اش کافی نیست؟! امّا آنها تو را از غیر او می‏ترسانند. و هر کس را خداوند گمراه کند، هیچ هدایت‏کننده‏ای ندارد!" ، به پیامبر (ص) خود در مقابل تهدیدی که مشرکین به خدایان خود نسبت به وی کردند، تأمین می دهد. البته مراد از عبد همان بندگانی می باشند که در آیات سابق مدح آنان شده است که در درجه اول شامل حضرت رسول (ص) می شد. بهرحال آنها هرگز به آرزوی خود درباره رسول خدا نمی رسند چون خدا او را هدایت کرده و هرگز گمراه نمی کند و این مطلب منافات با توسل به اهل بیت ندارد چون لازمه کافی بودن خدا این نیست که انسان بدون وسیله کارهای خودش را انجام دهد. بله شیعه معتقد است که اگر کسی بر این باور باشد که وسایل و اسباب بالاستقلال و بدون اذن خدا، موثرند این انسان مشرک است (یعنی نباید وسایل را در عرض خدا دانست بلکه تأثیر آنها در طول تأثیر و فاعلیت خداست. و لذا قرآن ما را فرا می خواند که از وسایل معنویه استفاده کنیم: و همچنین در قرآن آمده که توسل به اسماء و صفات الهیه بجوئید: " وَ لِلّهِ اْلأَسْماءُ الْحُسْنی‏ فَادْعُوهُ بِها " [iii] و یا توسل به ادعیه صالحین که بالاترینش توسل به انبیاء و اولیاء مقربین اوست: " وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللّهَ تَوّابًا رَحیمًا" [iv] نتیجه اینکه کمک جستن از ائمه اطهار و اولیاء الهی  نه منافاتی با توحید دارد و نه با آیه ی مذکور در سؤال.   .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه