آیا صحت دارندکسانی که با استفاده ازآیات قرآنی مردم راشفا می دهند

بله صحت دارند.هر کسی به هر اندازه که می تواند از این سفره گسترده کرم الهی استفاده کند می تواند به همان اندازه بهره ببرد. وَ قَالَ الْرضاعلیه السلام فِی الْقُرْآنِ شِفَاءٌ مِنْ کُلِّ دَاء امیرمؤمنان علیه السلام درباره شفابخشی قرآن می فرماید: ازقرآن برای بیماری های خودشفا طلبید و به آن برای حل مشکلات خویش استعانت جویید؛ چه اینکه در قرآن شفای بزرگترین دردهاست که آن درد کفر، نفاق، گمراهی و ضلالت است. امام صادق علیه السلام در این باره می فرماید: «هر که را بیماری باشد باید که بامداد چون روی از نماز بگرداند، هفت بار الحمد بخواند و باز بر او دمد و اگر به نشود روز دیگر، هفتاد بار بخواند من ضامنم به شفا، مگر آن بیماری مرضی باشد که أجل او در آن باشد. حضرت رسول صلی الله علیه وآله گفت: القرآن هو الدواء.استاد جوادی آملی درباره شفابخشی قرآن می نویسد: بیماراگر بخواهد درمان شود، با شفا بهبود می یابد و دارو ذاتاً شفای مریض نیست زیرا بسیار اتفاق می افتد که مریض دارویی را مصرف می کند اما بیماری او شفا نمی یابد.خداوند قرآن را دارو معرفی نمی کند بلکه او را شفا می داند و شفابخشی آن نیز قطعی است. هر کس که به قرآن روی آورد، آن را بفهمد، بپذیرد و عمل کند به طور قطع بیماری های درونی اش از بین می رود، مگر اینکه شخص مریض به قرآن مراجعه نکند و یا مراجعه اش از روی میل نباشد و یا پس از مراجعه به قرآن دستور و نسخه شفابخش آن را نپذیرد و عمل نکند و یا عملش نادرست باشد.قرآن همین شفا را برای تبهکاران مایة خسران می داند.و لا یزید الظالمین الا خساراً.و بر این نکته اذعان دارد که دشمنان حق به جای اینکه از نور آیات الهی دل و جان خود را روشن سازند و تیرگی ها را بزدایند، جهل و شقاوتشان افزوده می شود. این امر به این دلیل است که خمیرمایه وجودشان بر اثر کفر، ظلم و نفاق به شکل دیگری درآمده، از این رو هر جا نور حق را می بینند، به ستیز با آن برمی خیزند و این مقابله و ستیز با حق، بر پلیدی آنها می افزاید و روح طغیان و سرکشی را در آنها تقویت می کند. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه