جایی در قرآن اشاره به حرکت خورشید می کند و در ترجمه اینگونه می گویند و در حرکت(ظاهری) خورشید در آسمان،آیا این گول زدن خود نیست؟ می گوید حرکت، دیگر بی پس و پیش.

وَ الشَّمْسُ تجَرِى لِمُسْتَقَرٍّ لَّهَا ذَالِکَ تَقْدِیرُ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ: و خورشید که تا قرارگاهش روان است؛ این اندازه گیرى (خداى) شکست ناپذیرِ داناست (یس، 38) این آیه به وضوح حرکت خورشید را به طور مستمر بیان مى کند، اما در اینکه منظور از این حرکت چیست مفسران بحثهاى فراوان دارند: گروهى آن را اشاره به حرکت ظاهرى خورشید بر گرد زمین مى دانند که این حرکت تا پایان جهان که در حقیقت قرارگاه خورشید و پایان عمر اوست ادامه دارد. بعضى دیگر آن را اشاره به میل شمس در تابستان و زمستان به سوى شمال و جنوب زمین دانسته اند، زیرا مى دانیم خورشید از آغاز بهار از خط اعتدالى به سوى شمال متمایل مى شود، و تا مدار 23 درجه شمالى پیش مى رود، و از آغاز تابستان به عقب باز مى گردد تا در آغاز پائیز باز به خط اعتدالى مى رسد، و همین خط سیر را تا آغاز زمستان به سوى جنوب ادامه مى دهد، و از آغاز زمستان به سوى خط اعتدال حرکت مى کند و در آغاز بهار به آن مى رسد. البته تمام این حرکات در واقع ناشى از حرکت زمین و تمایل محور آن نسبت به سطح مدارش مى باشد، هر چند در ظاهر و به حسب حس مربوط به حرکت خورشید است. بعضى دیگر آن را اشاره به حرکت وضعى خورشید دانسته اند، زیرا مطالعات دانشمندان بطور قطع ثابت کرده که خورشید به دور خود گردش مى کند. آخرین و جدیدترین تفسیر براى آیه فوق همین است که اخیرا دانشمندان کشف کرده اند و آن حرکت خورشید با مجموعه منظومه شمسى در وسط کهکشان ما به سوى یک سمت معین و ستاره دور دستى است که آن را ستاره وگا نامیده اند. این تفاسیر منافاتى با هم ندارند و ممکن است جمله تجرى اشاره به تمام این حرکتها و حرکتهاى دیگرى که تا کنون علم و دانش ما به آن نرسیده و شاید در آینده کشف شود بوده باشد. به هر حال حرکت دادن خورشید این کره بسیار عظیمى که یک میلیون و دویست هزار مرتبه از کره زمین بزرگتر است آن هم با حرکت حساب شده در این فضاى بیکران از هیچکس میسر نیست جز از خداوندى که قدرتش فوق همه قدرتها و علم و دانشش بى انتهاست، و به همین جهت در پایان آیه مى فرماید: این تقدیر خداوند قادر و داناست (ذلِکَ تَقْدِیرُ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ). (تفسیر نمونه، ج 18، ص: 382)برای آگاهی بیشتر ر.ک :1- دایره‌المعارف دهخدا، ماده خوشید؛ ج 22 ؛ 2- نوری ، حسین ، دانش عصر فضا، ص 26، نشر مرتضی ، چاپخانه امیر قم ؛ 3- رضایی اصفهانی ، محمد علی ، درآمدی بر تفسیر علمی قرآن ، ص 381 و 422، انتشارات اسوه قم . .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه