در زمان پيامبر زنداني سياسي نداشتيم يعني هركس در بيان عقايد خود آزاد بود حتي اگر مخالف اسلام و حكومت اسلامي باشد. چرا ما الآن زندانيان سياسي داريم؟

رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ نيز با دشمنان خويش حتي پس از كسب قدرت مدارا كرد، با علم به عنادِ قلبي آنان؛ به منظور جلب محبت قلوبشان از بيت المال هزينه مي كرد كه عمروعاص و ابوسفيان از جمله آنان بودند. اما همه چيز به رأفت و گذشت ختم نمي شود و هم در زمان ايشان و هم در زمان امير مؤمنان شاهد اجراي صريح و قاطعانه حكم خدا هستيم. در دورة حكومت علي ـ عليه السّلام ـ برجسته ترين نمونه اي كه مي توان ذكر كرد، رفتار امام علي ـ عليه السّلام ـ با خوارج است. ايشان با خو ارج در منتهاي درجه آزادي و مدارا رفتار كردند امّا جايي كه روش خوارج تغيير كرد و دست به انقلاب زدند و غارتگري و آشوب را پيشه كردند، با آنان مقابله نمود؛ چرا كه اينجا ديگر جاي گذشت نبود مسأله به اخلال به امنيت اجتماعي و قيام مسلحانه عليه حكومت شرعي مربوط مي شد؛ لذا، آنان را تعقيب كرد و در عناد نهراوان با آنان رو در رو قرار گرفت. برخي نمونه هايي كه در صدر اسلام پيامبر گرامي اسلام ـ صلّي الله عليه و آله ـ با مخالفان اسلام و حكومت اسلامي،( با آن كه داراي صفات رحمة للعالمين و رأفت قلبي در حدّ اعلا درجه كمال انساني بودند)، برخورد كردند عبارت است از: 1. در زمان فتح مكّه رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ خون چند زن و مرد مشرك را هدر اعلام كردند و از مسلمانان خواست كه هر كجا آنان را ديدند حتي در حالي كه چسبيده به پرده كعبه بود ـ بكشند. به گزارش تاريخ عبدالله أخطل نيز در شمار آنان بود و او در حالي كه به پرده كعبه آويزان بود، كشته شد. 2. دو كنيز آوازه خوان به نام هاي قُريبه و قرينا كه يكي كشته شد و ديگري گريخت. 3. حويرث الطّلال خزاعي كه بدست آقا اميرالمؤمنين ـ عليه السّلام ـ كشته شد. 4. از نمونه هاي بارزي كه مي توان ذكر كرد ، در مورد عمل پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ با مخالفاني كه حتي در لواي استفاده از نماد اسلامي ـ مسجد ـ به مخالفت با اسلام و حكومت اسلامي پرداخته اند، قضيه مسجد ضرار است كه پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ برخورد مداراتي نداشته و با آنان به شدّت برخورد نمود.چرا كه اين مسأله افكار و مباني جامعه اسلامي را نشانه رفته بود و قصد كفر و اخلال و تفرقه اندازي در ميان مسلمان را داشتند. 5. مورد ديگر، برخورد با مدّعيان دورغين نبوّت بوده است. نخستين اينان أسود عنسي بود كه در يمن دست به شورش زده و به نمايندگان پيامبر نوشت (امسكوا علينا ما اخذنا من أرضنا) هر آنچه از زمين هاي ما گرفته ايد، به ما باز گردانيد. اين خبر به رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ رسيد و حضرت دستور دادند تا به هر نحو شده است او را به قتل برسانند. غائله اسود سه ماه به طول انجاميد و در نهايت كشته شد. به اين نتيجه مي رسيم كه در زمان پيامبر اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ نيز با مخالفان برخورد شده است اما چون آن زمان، زمان تشكيل و ترويج دين بود محدوديت هايي ازلحاظ زمان و دوران براي آن حضرت وجود داشت كه در جامعه امروز ما وجود ندارد. علاوه بر این شكّي وجود ندارد كه اگر ظن قوي بدست آيد كه اين اظهار عقيده ها به مجرّد اين كه در جامعه پراكنده گردد و دهان به دهان نقل شود، مايه بروز فتنه و آشوب خواهد گرديد و يا بيم آن مي رود كه سرانجام به خرابكاري و آشوب كشيده شود، در اين صورت، هيچ عقل سليم و فردي از افراد جامعه منكر آن نيست كه فتنة بالقوه را بايد در نطفه خفه كرد و به آن مهلت و امان نداد؛ چرا كه ماية زيان هاي فاحش براي اكثريت جامعه مي گردد. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه