کسانى مدعى مراتب بالاى عرفانى هستند؛ ولى نماز نمى خوانند ! سوال من این است که آیا کسى مى تواند بدون نماز به مراتب بالاى عرفانى رسید؟

چنین افرادى نه تنها به هیچ مرتبه اى از عرفان نرسیده اند؛ بکله به درجات حیوانى سقوط کرده اند؛ زیرا عبادت رمز کمال انسانیت است و هر چه یقین و عرفان انسان بیشتر باشدعبادت او از اوج بیشترى برخوردار خواهد بود؛ همانگونه که این امر در عبادت ها و نمازهاى حضرت على(علیه السلام) پیشواى عارفان جلوه گر بوده است تا جایى که در محراب نماز به شهادت رسید.این ها گمراهانى ان که گمان مى کنند معرفتى پیدا کرده اند؛ در حالى که هم خود و هم دیگران را فریب داده و گمراه مى کنند. آنان نزدیکى و فناى فى الله را جهت توجیه بى توجهى خود نسبت به عبادات همچون نماز، روزه و. .. مطرح مى کنند و مى گویند: این عبادات قشرى است و ما به باطن و لب آن نائل گشته ایم !! این سخن پوچ و بى معنا است؛ زیرا هر یک از مراتب وجود انسان اعم از جسم و روح حظى از عبادت دارد و عابد حقیقى با تمام وجود، نیایشگر حق و حافظ ظاهر و باطن شریعت است.شیخ صدوق در «باب حادى عشر» این گرایش ها را شرک به خدا مى داند.عرفان و شناخت واقعى، بنده را لحظه به لحظه مطیع تر مى کند؛ به طورى که از عبادت و نیایش هاى خود لذت وافرى مى برد. چنین عاشق عابدى گاهى یک شب را به رکوع و شبى را به سجود و. .. مى گذراند و هرگز خسته و ملول نمى شود و نمى تواند غذاى معنوى و روحى عبادت و عشق به الل را ترک کند در روایتى امده است: بدانید ! نماز غذایى روحى و آسمانى است که خداوند براى زمینیان قرار داده است و آن را براى شایستگان رحمت خویش گوارا کرده است؛ خوراکى روحى و روانى که در هر شبانه روز پنج نوبت از آن تغذیه مى کنند و ریشه مى یابند.. مجتبى کلباسى، انتشارات ستاد اقامه نماز، 1388، نهم، ص 119. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه