شركت زنان در كارهاي اجتماعي، با توجه به رواياتي كه مي‏گويند مسجد زن خانه او است، چه حكمي دارد؟

شركت زنان در كارهاى اجتماعى در مورد روايات مذكور بايد چند نكته را در نظر داشت: يكم. اين روايات در بردارندة حكمى كلى و استثنا ناپذير نيستند. به عبارت ديگر، بسيارى از احكام قانونى شريعت، در نگاه نخست، ظاهرى مطلق و كلى دارند ولى غالبا تخصيص دهنده و مقيّداتى در ديگر منابع احكام دارند كه با توجّه به آنها دايرة حكم، ضيق و محدود مى‏گردد. دوم. اين روايات هرگز منع كننده حضور زن در صحنه اجتماع به ويژه در موارد لزوم، مانند شركت در راهپيمايى‏ها تحصيل دانش و با رعايت شئون اسلامى نيستند. از همين رو، فقها نيز چنين مواردى را نه تنها منع نكرده‏اند بلكه در مواردى مانند آموزش‏هاى علمى مخصوص بانو و دفاع در برابر دشمنان مهاجم (در صورت عدم كفايت مردان)، شركت در فعاليت‏هاى اجتماعى را واجب شمرده‏اند. همچنين از جمع‏بندى متون دينى به دست مى‏آيد كه اين‏گونه روايات، منصرف به مواردى است كه علاوه بر عدم ضرورت حضور زن، نوعى بى‏نظمى در مسئوليت‏هاى زن در خانه و يا بى‏نظمى در اجتماعات عمومى و دينى پديد آورد چنان كه حضور بسيارى از زنان در مسجد، به خاطر داشتن مسئوليت مراقبت و پرستارى از اطفال و كودكان، چنين پيامدهايى را دارد. اما در صورتى كه فارغ از چنين مشكلاتى باشد، يا راه حل مناسبى براى آن داشته باشند، حضورشان در مساجد و مجامع عمومى، با رعايت شئون اسلامى، مطلوب است. در بعضى روايات، وظيفة زن پرداختن به كارهاى خانه دانسته شده است. اين روايات، مربوط به امور خانواده (تقسيم كار بين زن و شوهر). پيامبر خدا (ص) فرمود: «امور داخل منزل، براى زن و امور بيرون از خانه، براى مرد باشد». البته اين بدان معنا نيست كه زن بايد فقط در خانه باشد و از تحصيل و شركت در كار وديگر فعاليت‏هاى اجتماعى باز بماند. پرسمان .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه