قانون عدم تبعيض در فيض چگونه بر وجود امام زمان (عج) دلالت دارد؟

نبوت و امامت، فيض معنوى است. از ديدگاه كليميان با مرگ حضرت موسى عليه السلام اين فيض و ارتباط بشر با عالم لاهوت قطع شد و نيز پرتستان‌هاى مسيحى معتقدند كه با به دار آويخته شدن حضرت مسيح عليه السلام ارتباط بشر با عالم لاهوت قطع شد.اهل سنت نيز خود را از اين فيض محروم كرده و معتقدند كه با رحلت پيامبر صلى الله عليه و آله اين فيض قطع شده است. حال جاى اين سوال است كه چرا امت اسلامى بعد از پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله از اين فيض محروم باشد؟ مگر از امت هاى پيشين كمتر است؟ چرا خداوند متعال چنين فيضى - كه همان ارتباط با عالم ربوبى توسط امام است - را به آنها نداده باشد؟ شيعه اماميه اين مشكل را حل كرده و به اين سؤال پاسخ داده است. اماميه مى‌گويد: اين فيض از طريق وحى و نبوت گر چه با فوت پيامبر صلى الله عليه و آله قطع شد ولى از طريق انسان كامل برقرار است كه امروزه در وجود نازنين حضرت مهدى عليه السلام متبلور است.پروفسور هانرى كربن استاد دانشگاه سوربن پاريس مى‎گويد: «به عقيده من مذهب تشيع تنها مذهبى است كه رابطه هدايت الهى بين عالم انسانيَّت و خداوند را به طور مداوم حفظ نموده و ولايت را به صورت زنده تا قيامت ثابت و مستمر نگاه داشته است ...».(1)پی نوشت:1- الشيعة، علامه طباطبايى رحمة الله عليه، ص 15.منبع: موعود شناسی و پاسخ به شبهات، علی اصغر رضوانی، انتشارات مسجد مقدس جمکران .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه