تفاوت کار کردن برای هوای نفس و کار کردن برای سعادت و راحتی در برزخ و آخرت چیست؟

در اسلام اهمیت زیادی نسبت به نیت و هدف اعمال داده شده و از نظر اسلام، نیت است که به عمل شکل می­دهد و تا آن اندازه نیت مهم است که رسول اکرم «ص» فرمودند: « إِنَّمَا الْأَعْمَالُ بِالنِّیَّاتِ وَ لِکُلِّ امْرِئٍ مَا نَوَی.. » [i] ارزش هر عملی به نیت است و ارزش هر انسانی به نیت اوست. و باید دانست در اسلام، هدف وسیله را توجیه نمی­کند، یعنی اگر نیت و هدف من در کاری که می­خواهم انجام دهم، خدائی باشد، باید راه رسیدن به آن و وسیله رسیدن به آن هدف نیز موافق شرع و عقل باشد. تنها اگر نیت خوب باشد کافی نیست و کار خوب هم بدون نیت خوب کافی نیست. وقتی کار خدائی می­شود که هم نیت خالص برای رضای خداوند باشد و هم کار از نظر شرع و عقل، پسندیده باشد. پس خوب و بد بودن و خدائی و نفسانی بودن عمل را نیت و عمل تعیین می­کنند. اگر نیت خدائی و عمل خوب باشد، باعث سعادت دنیا و آخرت است، اگر نیت برای خدا نباشد و یا عمل غیر صالح باشد، این عمل برای هوای نفس و دنیاست. و باید توجه داشته باشیم معنی آخرت شامل برزخ هم می شود. کاری که برای هوای نفس باشد و انگیزه خدائی نداشته باشد، اگر روزی مشکل شد و تمایل نفسانی از بین رفت، انسان خسته می­شود و آنرا رها می­کند. ولی اگر برای خدا باشد در هر شرائطی انسان خسته نمی­شود و کار را دنبال می­کند و خدا هم راهنمائی و کمک می­نماید.   .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه