مدتی است که افکاری ایمان سوز به ذهنم خطور کرده است. گفتم شاید از طریق مشاوره و طرح سؤال با شما، جواب آن را بیابم . این سطور که می نویسم، تراوشات ذهنی من است و وسوسه ها و افکاری که در این مدت به سراغم آمده است:

هر چند ما رزق و روزی را منحصر در داشتن ثروت و سایر نعمت های دنیوی نمی دانیم، اما خداوند کریم مقدر نموده ­است که اولا: سطح برخورداری افراد از رزق و روزی دنیوی متفاوت باشد تا وسیله­ای برای امتحان بشر به­ وجود آید، و ثانیا: انسانها با برنامه­ریزی، جهت زندگی مناسب تلاش نمایند و طبیعتا هر انسان و جامعه­ای؛ چه مؤمن و چه کافر؛ برنامه بهتری داشته باشد، زودتر و مطمئن­تر به هدف خود دست خواهد یافت. اما این بدان معنی نیست که برنامه­ریزی، به تنهایی می­تواند ضمانت کاملی برای رسیدن به هدف باشد، بلکه عوامل دیگری همانند دعا و درخواست برکت از خداوند نیز تأثیرگذار بوده و سرانجام، این خداوند است که با مشیت او، برخی برنامه­ها به هدف خواهد رسید و احیانا برای آنکه بشر، خود را قدرت مطلق فرض ننماید، روزی بیشتری در اختیار افراد کم دانش و بی­برنامه نیز قرار خواهد داد و در مقابل، بسیاری از برنامه­ریزی­های دقیق، نقش بر آب خواهد شد! در ضمن، هر چند برنامه­ریزی اقتصادی برای انسان های با ایمان لازم است، اما آنان نباید در راه رسیدن به ثروت، تمام انرژی خود را مصرف نموده و به هر شیوه­ای عمل نمایند، زیرا هرچند ثروت برخی انسان ها و جوامع، از دیگران بیشتر است اما اگر حس زیاده­طلبی در هر انسانی کنترل نشود، هیچگاه او به وضع موجود راضی نبوده و با فراموش نمودن آخرت و نیز حقوق دیگران، دائم به فکر افزایش هرچه بیشتر امکانات مادی خود می­باشد. عدالت خداوند را نیز نمی­توان با رزق و روزی دنیوی، ارزیابی نمود، بلکه اگر مؤمنان فقیر در این دنیا، در روز معاد هم از درجه و مقامی پایین­تر از ثروتمندان بی­دین برخوردار باشند، آنگاه می­توان در عدالت خدا شک نمود، اما در غیر این صورت، فقر برخی مؤمنان؛ با توجه به پاداش گرانبهایی که در برابر صبر دریافت خواهند نمود؛ با عدالت پروردگار هیچ ناسازگاری نخواهد داشت. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه