آیا این اهانت به حضرت علی علیه السلام نیست که بگوئیم زمانی که بین در و دیوار سینه و پهلوی حضرت فاطمه(س) شکسته می شد در خانه حاضر بوده است و نتوانسته از آن حضرت محافظت کند؟

این که حضرت امیر(ع) در خانه بوده و به حضرت فاطمه زهرا(س) اهانت شده باشد، هیچگونه وهنی برای حضرت امیر(ع) ندارد. بهتر است جواب خود حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام را در این باب بیاوریم، معاویه طی نامه ای به حضرت امیر(ع) طعن زده و نوشته که: تو را برای بیعت(با ابوبکر) چون شتری مهار کرده می راندند تا بیعت کنی. امام(ع) در جواب نوشت: به خدا سوگند خواستی نکوهش کنی، ستودی و خواستی رسوا سازی، خود را رسوا نمودی. مسلمان را چه نقصان که مظلوم باشد و در دین خود بی گمان؟ یقینش استوار و از دو دلی به کنار؟ [i] با توجه به بیان مولا امیرالمؤمنین علیه السلام ایذاء و آزار حضرت زهرا(س) وقتی که آن را به خاطر حفظ مصلحت اسلام نوپا و مسلمین تحمل کرده است و به این جهت مظلوم واقع شده است، بر آن حضرت عار و ننگ و وهن نیست بلکه افتخاری ستودنی و مجاهده ای توصیف ناشدنی است. .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه